«وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهيمَ رَبُّه بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيتِي قَالَ لاَ ينَالُ عَهدِي الظَّالِمِينَ»
[و چون ابراهيم را پروردگارش، با كلماتی بيازمود و وی آن همه را به انجام رسانيد،(خدا به او) فرمود: من تو را پيشوای مردم قرار دادم.(ابراهيم) پرسيد از دودمانم(چطور)، فرمود: پيمان من به بيدادگران نمی‌رسد]
☀️عَنِ الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ قَالَ: سَأَلْت وَ الْعَهْدُ عَهْدُ الْإِمَامَهًِْ لَا یَنَالُهُ ظَالِمٌ. قَالَ: یَا مُفَضَّلُ! وَ مَا عِلْمُکَ بِأَنَّ الظَّالِمَ لَا یَنَالُ عَهْدَ الْإِمَامَهًِْ؟ قَالَ الْمُفَضَّلُ: یَا مَوْلَایَ! لَا تَمْتَحِنَّی بِمَا لَا طَاقَهًَْ لِی بِهِ وَ لَا تَخْتَبِرْنِی وَ لَا تَبْتَلِنِی فَمِنْ عِلْمِکُمْ عَلِمْتُ وَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَیْکُمْ أَخَذْتُ.
قَالَ الصّادق (علیه السلام): صَدَقْتَ یَا مُفَضَّلُ وَ لَوْ لَا اعْتِرَافُکَ بِنِعْمَهًِْ اللَّهِ عَلَیْکَ فِی ذَلِکَ لَمَا کُنْتَ هَکَذَا فَأَیْنَ یَا مُفَضَّلُ الْآیَاتُ مِنَ الْقُرْآنِ فِی أَنَّ الْکَافِرَ ظَالِمٌ؟
قَالَ: نَعَمْ یَا مَوْلَایَ! قَوْلُهُ تَعَالَی «وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ» «وَ الْکَافِرُونَ هُمُ الْفاسِقُونَ» وَ مَنْ کَفَرَ وَ فَسَقَ وَ ظَلَمَ لَا یَجْعَلُهُ اللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً.
قَالَ الصّادق (علیه السلام): أَحْسَنْتَ یَا مُفَضَّلُ فَمِنْ أَیْنَ قُلْتَ بِرَجْعَتِنَا وَ مُقَصِّرَهًُْ شِیعَتِنَا تَقُولُ مَعْنَی الرَّجْعَهًِْ أَنْ یَرُدَّ اللَّهُ إِلَیْنَا مُلْکَ الدُّنْیَا وَ أَنْ یَجْعَلَهُ لِلْمَهْدِیِّ وَیْحَهُمْ مَتَی سُلِبْنَا الْمُلْکَ حَتَّی یُرَدَّ عَلَیْنَا؟
قَالَ الْمُفَضَّلُ: لَا وَ اللَّهِ وَ مَا سُلِبْتُمُوهُ وَ لَا تُسْلَبُونَهُ لِأَنَّهُ مُلْکُ النُّبُوَّهًِْ وَ الرِّسَالَهًِْ وَ الْوَصِیَّهًِْ وَ الْإِمَامَهًِْ.
قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام یَا مُفَضَّلُ! لَوْ تَدَبَّرَ الْقُرْآنَ شِیعَتُنَا لَمَا شَکُّوا فِی فَضْلِنَا، أَ مَا سَمِعُوا قَوْلَهُ عَزَّ وَ جَلَ «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ» [القصص: ۵ و ۶] وَ اللَّهِ یَا مُفَضَّلُ إِنَّ تَنْزِیلَ هَذِهِ الْآیَةِ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ تَأْوِیلَهَا فِینَا وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ تَیْمٌ وَ عَدِیٌّ…
🔅 مفضّل‌بن‌عمر نقل شده از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: عهدی که در این آیه ذکر شده، منصب امامت است که به ظالمین نمی‌رسد؟ حضرت (علیه السلام) پرسید: «ای مفضّل! از کجا دانستی که ظالم به عهد خدا و منصب امامت نمی‌رسد»؟ عرض کرد: « آقا! مرا به چیزی که طاقت آن ندارم امتحان نفرمایید زیرا آنچه تاکنون آموخته‌ام از علم شما بوده و از فضیلتی که خدا به شما عطا فرموده، استفاده کرده‌ام». حضرت (علیه السلام) فرمود: «ای مفضّل! راست گفتی؛ ای مفضّل! اگر به نعمت خداوند که به تو روزی نموده اعتراف نمی‌کردی، چنین نبودی. آیا می‌دانی کدام آیات قرآن است که کافر را ظالم دانسته است»؟ عرض کرد: «آری این آیه است: الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ … کسی که کافر و فاسق و ظالم باشد، خدا او را پیشوای مردم قرار نمی‌دهد». حضرت (علیه السلام) فرمود: «احسنت ای مفضّل! رجعت ما را از کجا دانستی؟
👈شیعیان مقصّر ما می‌گویند: «معنی رجعت این است که خداوند سلطنت دنیا را به ما برمی‌گرداند و آن را برای مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما قرار می‌دهد». وای بر آن شیعیان! کِی سلطنت از ما گرفته‌شده که بخواهد به ما برگردد!؟ [همواره خدا فقط ما را به این نصب گمارده]» مفضّل گفت: « نه! به خدا سلطنتی که از جانب خدا به شما داده شده، از شما سلب نگردیده و سلب نخواهدشد؛ زیرا آن سلطنت، سلطنت نبوّت، پیغمبری، جانشینی پیغمبر و منصب امامت است».
اگر پیروان ما در قرآن مجید تدبر می‌کردند، فضل و مقام ما را به خوبی می‌دانستند در فضائل ما شک نمی‌کردند . آیا آنها نشنیدند که خداوند عزوجل می‌فرماید: «و خواستیم بر کسانی که در زمین ضعیف شمرده شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم] گردانیم، و ایشان را وارث [زمین] کنیم، و در زمین قدرتشان دهیم و از طرفی به فرعون و هامان و لشکریانشان آنچه را که از آن بیمناک بودند بنمایانیم؟
ای مفضل! به خدا قسم! این آیه درباره بنی اسرائیل نازل شده، ولی تأویل آن درباره ماست، و این فرعون و هامان همان تَیم و عَدِی (یعنی اولی و دومی، یعنی ابوبكر و عمر لعنت خدا بر آنان باد هستند ) هستند.
📙بحارالأنوار، ج۵۳، ص۲۴
✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨
🤲 اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر
ثبت دیدگاه