بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج44، ص244
6– وَ رُوِيَ أَنَّ سُلَيْمَانَ كَانَ يَجْلِسُ عَلَى بِسَاطِهِ وَ يَسِيرُ فِي الْهَوَاءِ فَمَرَّ ذَاتَ يَوْمٍ وَ هُوَ سَائِرٌ فِي أَرْضِ كَرْبَلَاءَ فَأَدَارَتِ الرِّيحُ بِسَاطَهُ ثَلَاثَ دَوْرَاتٍ حَتَّى خَافَ السُّقُوطَ فَسَكَنَتِ الرِّيحُ وَ نَزَلَ الْبِسَاطُ فِي أَرْضِ كَرْبَلَاءَ فَقَالَ سُلَيْمَانُ لِلرِّيحِ لِمَ سَكَنْتِي فَقَالَتْ إِنَّ هُنَا يُقْتَلُ الْحُسَيْنُ ع فَقَالَ وَ مَنْ يَكُونُ الْحُسَيْنُ فَقَالَتْ هُوَ سِبْطُ مُحَمَّدٍ الْمُخْتَارِ وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْكَرَّارِ فَقَالَ وَ مَنْ قَاتِلُهُ قَالَتْ لَعِينُ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَزِيدُ فَرَفَعَ سُلَيْمَانُ يَدَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ دَعَا عَلَيْهِ وَ أَمَّنَ عَلَى دُعَائِهِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ فَهَبَّتِ الرِّيحُ وَ سَارَ الْبِسَاطُ.
روايت شده: حضرت سليمان بر فراز بساط خود مىنشست و در هوا گردش مي كرد! در يكى از روزها كه عبورش به كربلا افتاد باد بساط آن حضرت را سه مرتبه به نحوى به دور خود گردانيد كه آن بزرگوار ترسيد سقوط نمايد، آنگاه باد تسكين يافت و بساط آن حضرت در زمين كربلا فرود آمد! حضرت سليمان به باد فرمود: چرا از رفتار ماندى؟ گفت: زيرا امام حسين در اينجا كشته خواهد شد. فرمود: حسين كيست؟ گفت: او سبط محمّد مختار و پسر على كرّار مي باشد. فرمود: قاتل وى كيست؟ گفت: يزيد است كه اهل آسمانها و زمين او را لعنت مي نمايند. حضرت سليمان دستهاى مبارك خود را بلند كرد و در حق يزيد لعنت و نفرين نمود و جن و انس هم آمين گفتند. سپس باد بساط آن بزرگوار را حركت داد!
ثبت دیدگاه