كافي (ط – دار الحديث) ؛ ج3 ؛ ص744
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ ابْنِ رِئَابٍ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ هذَا الْغَضَبَ جَمْرَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ، تُوقَدُ فِي قَلْبِ ابْنِ آدَمَ، وَ إِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا غَضِبَ احْمَرَّتْ عَيْنَاهُ وَ انْتَفَخَتْ أَوْدَاجُهُ، وَ دَخَلَ الشَّيْطَانُ فِيهِ، فَإِذَا خَافَ أَحَدُكُمْ ذلِكَ مِنْ نَفْسِهِ، فَلْيَلْزَمِ الْأَرْضَ، فَإِنَّ رِجْزَ الشَّيْطَانِ لَيَذْهَبُ عَنْهُ عِنْدَ ذالکَ».
ابى حمزه ثمالى روایت می کند كه امام باقر (ع) فرمود: به راستى اين خشم يك شراره از شيطان است كه در دل فرزند آدم فروزان می شود، و به راستى وقتى يكى از شماها خشمگین شود، چشمانش سرخ شود و رگهايش باد كند و شيطان در او داخل شود و هنگامی که یکی از شماها از اين عارضه بر خودش ترسید پس برای دفع آن ، به زمين بچسبد ( به حالت سجده) كه پليدى شيطان در اين وقت به خوبى از او برود.
ثبت دیدگاه