اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اباعبدالله الحسین الشهید

حسین جان!
وَ سُبِىَ أَهْلُک َ کَالْعَبیدِ ، وَ صُفِّدُوا فِى الْحَدیدِ ، فَوْقَ أَقْتابِ الْمَطِیّاتِ ، تَلْفَحُ وُجُوهَهُمْ حَرُّ الْهاجِراتِ، یُساقُونَ فِى الْبَراری وَالْفَلَواتِ ، أَیْدیهِمْ مَغلُولَةٌ إِلَى الاَْعْناقِ ، یُطافُ بِهِمْ فِى الاَْسْواقِ ،

اهل و عیالت چون بردِگان به اسیرى رفتند، و در غُل و زنجیرآهنین بر فراز جهازِ شتران دربند شدند، گرماى (آفتابِ) نیمروز چهره هاشان مى‌سوزاند ، در صحراها و بیابانها کشیده می‌شدند، دستانشان به گَردَنها زنجیر شده، درمیان بازارها گردانده می‌شدند،

الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللهِ في اَرْضِهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا اَيُّهَا الامام المُنتَقم،

مولای من ‌!
مَتي تَرانا وَنَريكَ وَقَدْ نَشَرْتَ لِوآءَ النَّصْرِ تُري، اَتَرانا نَحُفُّ بِكَ وَاَنْتَ تَاُمُّ الْمَلاََ، وَقَدْ مَلاَْتَ الاَْرْضَ عَدْلاً، وَاَذَقْتَ اَعْدآئَكَ هَواناً وَعِقاباً،

مولای من کِی می‌شود که ظهور کنی و ما تو را ببینیم، و ببینیم که تو پرچم پیروزی را در تمام دنيا برافراشتی، آيا آن روز را می‌بینیم؟… و دشمنان را ذلیل و خوار کردی؟..