👈🏼فضل می‌گوید: در اول محرّم امام صادق علیه‌السلام به من فرمود: دیشب کجا بودی؟
عرض کردم: دیشب بین ما کسی بود که می‌گفت: هلال ماه محرّم را دیده‌ام؛ لذا یکی از دوستان و محبین شما به مناسبت اول محرّم مجلسی منعقد نموده بود؛ و ما برای گریه و ناله و عزاداری بر جد بزرگوارتان حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام و اهل‌بیت آن‌حضرت ـ به‌خاطر مصائبی که بر آن بزرگواران در این ماه وارد شده ـ در مجلس او شرکت کردیم و بر مصائب شما اهل‌بیت گریستیم.
🔹امام صادق علیه‌السلام فرمود:
«نَوَّرَ اللهُ قَلْبَک وَ شَرَحَ صَدْرَک وَ آجَرَک عَلی حُسْنِ صُنْعِک وَ وِلائِک لأَهلِ بَیتِ نَبیک»: «خداوند دلت را روشن کند، و به تو شرح صدر مرحمت فرماید، و تو را بر این عمل خوب و موالات تو با اهل‌بیت پیامبرت صلی‌الله‌علیه‌وآله پاداش دهد.
🔹 ای فضل! هنگامی که از مجلس عزا بیرون آمدی جلو در خانه به چیزی برخورد نکردی؟
عرض کردم: بلی، خداوند مرا فدای شما گرداند. با مردی که جلوی در نشسته بود برخورد کردم.
🔹فرمود: آن شخص را شناختی؟ گفتم: هوا تاریک بود و نتوانستم او را بشناسم.
حضرت فرمود: خود من جلوی در نشسته بودم!
🔹گفتم: الله اکبر، پس برای چه به مجلس ما نیامدید تا در صدر مجلس باشید؟ به خدا قسم شما صاحب عزا هستید و واجب است به شما تعزیت بگوییم.
🔹امام صادق علیه‌السلام فرمود: من خواستم وارد مجلس شوم، اما دیدم در صدر مجلس جدم پیامبر و امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا علیهاالسلام حضور دارند، و با شما بر اباعبدالله الحسین‌بن علی علیه‌السلام می‌گریستند و نوحه و زاری می‌کردند.
📚ثمرات الاعواد، ج۱ ص۱۶
📚منابع النوراء، ص۱۷
📚دیوان مصاریع العبره، ج۱ ، ص ۱۷
✅ اللهمعجللولیڪ_الفرج
ثبت دیدگاه