🔸گاهی فرمایشات ائمه معصومین تفسیر نیست، زیرا تفسیر روایی، فهم ظاهر عبارت آیه با تمسک به روایات صحیح السند است.
✨ اما گاهی امام آیه را تأویل و باطن آنرا بر ملا می‌کند ، این غیر از تفسیر است. تأویل یعنی وقتی شما به کسی میگویید فلان کار را انجام ندهید این سخن، ظاهرش نهی است، اما باطنش ممکن است معنای حکمت انگیز دیگری باشد.
بنابراین بسیاری از اوقات ائمه باطن آیات را بیان کرده‌اند که با تفسیر فرق های جوهری دارد. مثلاً در قرآن میفرماید: «اِن اَصبَحَ ماؤکُم غَوراً» مردم! اگر روزی صبح بلند شوید و بببنید همه آبهای روی زمین فرو رفته و یک قطره آب وجود ندارد و همه جا خشک شده است «فَمَن یأتیکُم بِماءٍ معَین» ؛ چه کسی می‌تواند برای شما آب بیاورد؟
این ظاهر آیه است که میفرماید : آب را قدر بدانید، اسراف نکنید، کفران نکنید، شکر کنید، اگر چنین شود چه کسی برایتان آب گوارا می‌آورد؟ این ظاهر قرآن است و تفسیرش را باید معصوم بفرماید،
⚡️ اما این سخن باطنی نیز دارد. امام باقر میفرماید: اگر امام زمان غایب بشود _ امام را تشبیه کرده به همان آب _ همانطوریکه اگر آب فرو رفت باید خداوند آنرا برگرداند، اگر امام هم غایب شود باید خداوند او را بر گرداند؛
☀️ «اِن اَصبَحَ اِمامِکُم غائِباً فَمَن یأتیکُم بِاِمام» دیگر این تفسیر نیست، بلکه تأویل و آشکار کردن باطن است،
⚡️ البته بین ظاهر و باطن آیه مناسبتی وجود دارد که فقط امام می‌داند و از آن مناسبت استفاده می‌کند.
➖➖➖➖➖➖➖
📌 📝 بیانی از استاد سید مهدی مرعشی
➖➖➖➖➖➖➖
دین مصفا مکانی برای نزدیک شدن به خدا و امام عصر (عج) و کسب معرفت و اندیشیدن به خوبی ها با کمک قرآن و اهل بیت علیهم السلام
لینک کانال دین مصفا:
@dinemosafa
ثبت دیدگاه