وَ أقسَموا بِاللّهِ جَهدَ أيمانِهِم لايَبعَثُ اللّهُ مَن يَموتُ بَلي وَعداً عَلَيهِ حَقّاً ولكِنَّ أكثَرَ النّاسِ لايَعلَمونَ.
و آنان با تأکید به خداوند سوگند یاد کنند که خداوند هرگز کسی که بمیرد را زنده نخواهد کرد بلی البته وعده الهی حق است ولیکن بیشتر مردمان نمی دانند.
راوی می گوید： از امام صادق علیه السلام درباره معنای این آیه ی شریفه پرسیدم , به من فرمودند: تو خود در این باره چه میگویی؟ عرضه داشتم: مشرکین می پندارند و سوگند می خورند برای رسول خدا ، که خداوند هرگز مردگان را زنده نخواهد کرد .
امام علیه السلام فرمودند:
وای بر کسی که چنین سخنی گوید ، آیا مشرکان به “اللّه” قسم می خورند یا به لات و عزّی !؟ گفتم: فدایت شوم , پس برایم بیان فرما . آنگاه فرمودند:
لَو قَد قامَ قائِمُنا بَعَثَ اللّهُ إلَيهِ قَوماً مِن شيعَتِنا قِباعُ سُيوفِهِم عَلي عَواتِقِهِم فَيَبلُغُ ذلكَ قوماً مِن شيعَتِنا لَم يَموتوا فَيَقولونَ بُعِثَ فُلانٌ وَ فُلانٌ مِن قُبورِهِم مَعَ القائِمِ ، فَيَبلُغُ ذلكَ قَوماً مِن عَدُوِّنا فَيَقولونَ يا مَعشَرَ الشّيعَةِ ما أكذَبتُم !؟ هذه دَولَتُكُم و أنتُم تَقولونَ فيها الكِذبَ ، لا وَاللّهِ ما عاشَ هؤلاءِ و لايَعيشونَ إلي يَومِ القِيامَةِ ؛ قالَ: فَحَكَي اللّهُ قؤلَهُم فقالَ: “وَ أقسَموا بِاللّهِ جَهدَ أيمانِهِم لايَبعَثُ اللّهُ مَن يَموتُ”.
هنگامی که قائم ما (عجل الله فرجه) به پاخیزد , خداوند گروهی از شیعیان ما را برای او برانگیزد و زنده کند که گیره های شمشیرهایشان بر روی شانه هایشان است ، چون این خبر به قومی از شیعیان ما که نمرده باشند برسد ، به یکدیگر گویند: فلان و فلان از قبرهایشان برانگیخته شدند و آنها با قائم (عليه السلام) هستند ؛ این سخن به گوش گروهی از دشمنان ما برسد , آنها گویند: ای گروه شیعیان چقدر دروغگو هستید !؟ این دولت و حکومت شماست و شما دروغ میگویید ! نه والله اینها که شما می گویید زنده نشده و زنده نخواهند شد تا روز قیامت. پس خداوند گفتار آنها را حکایت کرده و میفرماید: “و آنانکه با تأکید به خداوند سوگند یاد کنند که خداوند هرگز کسی که بمیرد را زنده نخواهد کرد”.
📚روضه کافی ص۵۰
📚تفسیر عیاشی ۲۵۹/۲
ثبت دیدگاه