آیه‌ی ۲۲۷ – سوره‌ی شعراء
«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ»
[مگر كسانى [از آن‌ها] كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند و خدا را بسيار ياد كردند، و به هنگامى‌كه مورد ستم واقع شدند به دفاع از خويشتن [و مؤمنان] بر مى‌خاستند؛ [و از اشعارشان در اين راه كمك گرفتند] و كسانى كه ستم كردند به‌زودى خواهند دانست كه به كدامين جايگاه باز مى‌گردند!]
☀️قال الباقر علیه السلام : وَ قَوْلُهُ « إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» قَالَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ بِأُولِی الْأَمْرِ وَ أَطَاعُوهُمْ بِمَا أَمَرُوهُمْ بِهِ فَذَلِکَ هُوَ الْإِیمَانُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِح.
🔅امام باقر علیه السلام فرمودند : الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ؛ کسانی که به خداوند و رسولش و صاحبان امر؛ امامان معصوم ایمان آورده و در آنچه ایشان به آن فرمان می‌دهند، از آن‌ها پیروی می‌کنند؛ این همان ایمان و عمل صالح است.
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۴ / تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۸۰۰
☀️قَالَ الصّادق علیه السلام : أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثِیراً مَا هَذَا الذِّکْرُ الْکَثِیرُ قَالَ مَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَ فَاطِمَهًَْ (فَقَدْ ذَکَرَ اللَّهَ الذِّکْرَ الْکَثِیر.
🔅از امام صادق علیه السلام « وَ ذَکَرُوا اللهَ کَثیراً؛ سؤال شد: «مراد از این ذکر کثیر چیست»؟ فرمود: « کسی که تسبیحات فاطمه زهرا را بگوید خداوند را بسیار یاد کرده است».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶ معانی الأخبار، ص۱۹۳/ نورالثقلین
☀️عَنْ أَبِی‌عُبَیْدَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ قَالَ: مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَی خَلْقِهِ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً، ثُمَّ قَالَ: لَا أَعْنِی سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ، وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ، وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ، فَإِنْ کَانَ طَاعَهًًْ عَمِلَ بِهَا، وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَهًًْ تَرَکَهَا.
🔅 ابوعبیده نقل می‌کند: امام صادق علیه السلام فرمود: از مهمترین واجبات خداوند بر بندگان یاد خدا می‌باشد، بعد از آن فرمود: « مقصود من از ذکر خداوند گفتن سبحان اللهِ و لا اله الا اللهُ و اللهُ اکبر نیست اگرچه این‌ها هم از ذکر به شمار می‌روند، مقصود از ذکر خدا آن است که هرگاه به حلال و یا حرامی رسید خدا را فراموش نکند، اگر طاعت است به آن عمل کند و اگر معصیت است از آن دست بر دارد».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶ / الکافی، ج۲، ص۸۰/ نورالثقلین
☀️عَنْ أَبِی‌أُسَامَهًَْ قَالَ: قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ: مَا ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُ بِشَیْءٍ هُوَ أَشَدُّ عَلَیْهِ مِنْ خِصَالٍ ثَلَاثٍ یُحْرَمُهَا. قِیلَ: وَ مَا هُنَّ؟ قَالَ: الْمُوَاسَاهًُْ فِی ذَاتِ یَدِهِ، وَ الْإِنْصَافُ مِنْ نَفْسِهِ، وَ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً، أَمَا إِنِّی لَا أَقُولُ لَکُمْ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ لَکِنْ ذِکْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ لَهُ، وَ ذِکْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَیْه.
🔅 ابواسامه گوید: امام صادق فرمود: مؤمن به چیزی سخت‌تر از سه خصلت که از آن‌ها محروم می‌شود، آزموده نشده است. گفته شد: « آن‌ها چه باشند»؟ فرمود: « همراهی در هر آنچه به دست دارد، و انصاف‌دادن از طرف خود، و بسیار یاد خدا بودن؛ من نمی‌گویم گفتن سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله باشد بلکه یاد خدا نزد برخورد به آنچه بر او حلال کرده و یاد خدا هنگام برخورد به آنچه بر او حرام کرده است».
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۸ تحف العقول، ص۲۰۷/ نورالثقلین
☀️قَالَ أمیرالمؤمنین علیه السلام : مَنْ ذَکَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی السِّرِّ فَقَدْ ذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً، إِنَ الْمُنَافِقِینَ کَانُوا یَذْکُرُونَ اللَّهَ عَلَانِیَهًًْ وَ لَا یَذْکُرُونَهُ فِی السِّرِّ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا یَذْکُرُونَ اللهَ إِلَّا قَلِیلًا .
🔅امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمـودند : هرکس خدای عزّوجلّ را در نهان یاد کند از جمله کسانی است که ذکر خدا را بسیار کرده است، زیرا شیوه‌ی منافقان این بود که آشکارا پیش مسلمانان یاد خدا می‌کردند ولی در نهان ذکر خدا نمی‌کردند، پس خدای عزّوجلّ فرمود: و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند!. (نساء/۱۴۲).
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۸ / الکافی، ج۲، ص۵۰۱/ نورالثقلین
✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨
آیه‌ی ۲۲۷ – سوره‌ی شعراء
«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ»
[مگر كسانى [از آن‌ها] كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند و خدا را بسيار ياد كردند، و به هنگامى‌كه مورد ستم واقع شدند به دفاع از خويشتن [و مؤمنان] بر مى‌خاستند؛ [و از اشعارشان در اين راه كمك گرفتند] و كسانى كه ستم كردند به‌زودى خواهند دانست كه به كدامين جايگاه باز مى‌گردند!]
☀️قال الباقر علیه السلام : وَ قَوْلُهُ « إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» قَالَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ بِأُولِی الْأَمْرِ وَ أَطَاعُوهُمْ بِمَا أَمَرُوهُمْ بِهِ فَذَلِکَ هُوَ الْإِیمَانُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِح.
🔅امام باقر علیه السلام فرمودند : الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ؛ کسانی که به خداوند و رسولش و صاحبان امر؛ امامان معصوم ایمان آورده و در آنچه ایشان به آن فرمان می‌دهند، از آن‌ها پیروی می‌کنند؛ این همان ایمان و عمل صالح است.
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۴ / تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۸۰۰
☀️قَالَ الصّادق علیه السلام : أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثِیراً مَا هَذَا الذِّکْرُ الْکَثِیرُ قَالَ مَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَ فَاطِمَهًَْ (فَقَدْ ذَکَرَ اللَّهَ الذِّکْرَ الْکَثِیر.
🔅از امام صادق علیه السلام « وَ ذَکَرُوا اللهَ کَثیراً؛ سؤال شد: «مراد از این ذکر کثیر چیست»؟ فرمود: « کسی که تسبیحات فاطمه زهرا را بگوید خداوند را بسیار یاد کرده است».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶ معانی الأخبار، ص۱۹۳/ نورالثقلین
☀️عَنْ أَبِی‌عُبَیْدَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ قَالَ: مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَی خَلْقِهِ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً، ثُمَّ قَالَ: لَا أَعْنِی سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ، وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ، وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ، فَإِنْ کَانَ طَاعَهًًْ عَمِلَ بِهَا، وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَهًًْ تَرَکَهَا.
🔅 ابوعبیده نقل می‌کند: امام صادق علیه السلام فرمود: از مهمترین واجبات خداوند بر بندگان یاد خدا می‌باشد، بعد از آن فرمود: « مقصود من از ذکر خداوند گفتن سبحان اللهِ و لا اله الا اللهُ و اللهُ اکبر نیست اگرچه این‌ها هم از ذکر به شمار می‌روند، مقصود از ذکر خدا آن است که هرگاه به حلال و یا حرامی رسید خدا را فراموش نکند، اگر طاعت است به آن عمل کند و اگر معصیت است از آن دست بر دارد».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶ / الکافی، ج۲، ص۸۰/ نورالثقلین
☀️عَنْ أَبِی‌أُسَامَهًَْ قَالَ: قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ: مَا ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُ بِشَیْءٍ هُوَ أَشَدُّ عَلَیْهِ مِنْ خِصَالٍ ثَلَاثٍ یُحْرَمُهَا. قِیلَ: وَ مَا هُنَّ؟ قَالَ: الْمُوَاسَاهًُْ فِی ذَاتِ یَدِهِ، وَ الْإِنْصَافُ مِنْ نَفْسِهِ، وَ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً، أَمَا إِنِّی لَا أَقُولُ لَکُمْ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ لَکِنْ ذِکْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ لَهُ، وَ ذِکْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَیْه.
🔅 ابواسامه گوید: امام صادق فرمود: مؤمن به چیزی سخت‌تر از سه خصلت که از آن‌ها محروم می‌شود، آزموده نشده است. گفته شد: « آن‌ها چه باشند»؟ فرمود: « همراهی در هر آنچه به دست دارد، و انصاف‌دادن از طرف خود، و بسیار یاد خدا بودن؛ من نمی‌گویم گفتن سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله باشد بلکه یاد خدا نزد برخورد به آنچه بر او حلال کرده و یاد خدا هنگام برخورد به آنچه بر او حرام کرده است».
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۸ تحف العقول، ص۲۰۷/ نورالثقلین
☀️قَالَ أمیرالمؤمنین علیه السلام : مَنْ ذَکَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی السِّرِّ فَقَدْ ذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً، إِنَ الْمُنَافِقِینَ کَانُوا یَذْکُرُونَ اللَّهَ عَلَانِیَهًًْ وَ لَا یَذْکُرُونَهُ فِی السِّرِّ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا یَذْکُرُونَ اللهَ إِلَّا قَلِیلًا .
🔅امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمـودند : هرکس خدای عزّوجلّ را در نهان یاد کند از جمله کسانی است که ذکر خدا را بسیار کرده است، زیرا شیوه‌ی منافقان این بود که آشکارا پیش مسلمانان یاد خدا می‌کردند ولی در نهان ذکر خدا نمی‌کردند، پس خدای عزّوجلّ فرمود: و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند!. (نساء/۱۴۲).
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۸ / الکافی، ج۲، ص۵۰۱/ نورالثقلین
✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨
🤲 اللهم وَفِّقْنا لِمَا تُحِبُّ وَ تَرضی.
ثبت دیدگاه