11 اسفند 1400 - 14:00
بازدید 103
پ
پ

خرج كردن در راه اطاعت خدا

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: إِيَّاكَ أَنْ تَمْنَعَ فِي طَاعَةِ اللَّهِ فَتُنْفِقَ مِثْلَيْهِ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: مبادا در راه اطاعت خدا از خرج كردن خوددارى كنى و دو برابر آن را در راه معصيت خرج نمائى.

مؤمن مانند دو کفه ی ترازو

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ الکاظم علیه السلام: الْمُؤْمِنُ مِثْلُ كَفَّتَيِ الْمِيزَانِ كُلَّمَا زِيدَ فِي إِيمَانِهِ زِيدَ فِي بَلَائِهِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: مؤمن مانند دو کفه ی ترازو است هر چه بر ايمانش افزوده شود بر بلايش افزوده مى‏شود.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: عِنْدَ قَبْرٍ حَضَرَهُ‏ إِنَّ شَيْئاً هَذَا آخِرُهُ لَحَقِيقٌ أَنْ يُزْهَدَ فِي أَوَّلِهِ وَ إِنَّ شَيْئاً هَذَا أَوَّلُهُ لَحَقِيقٌ أَنْ يُخَافَ آخِرُهُ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: در مقابل قبرى كه ايستاده بود چيزى (دنیایی) كه اين آخرين باشد، شايسته است كه از اوّل انسان به آن بى ‏ميل باشد و چيزى (آخرتی) كه اين اولش باشد، لازم است انسان از آخرش بترسد.

سخن درباره ی خدا

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: مَنْ تَكَلَّمَ فِي اللَّهِ هَلَكَ وَ مَنْ طَلَبَ الرِّئَاسَةَ هَلَكَ وَ مَنْ دَخَلَهُ الْعُجْبُ هَلَك‏

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: هر كس سخن در باره ی خدا (یعنی چیستی و چگونگی و کجائیّت) بگويد هلاك مى‏ شود و هر كه در جستجوى رياست باشد هلاك مي گردد و هر كه دچار عُجب و خودپسندى شود هلاك مي گردد.

گرفتارى دنيا و دين

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: اشْتَدَّتْ مَئُونَةُ الدُّنْيَا وَ الدِّينِ فَأَمَّا مَئُونَةُ الدُّنْيَا فَإِنَّكَ لَا تَمُدُّ يَدَكَ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْهَا إِلَّا وَجَدْتَ فَاجِراً قَدْ سَبَقَكَ إِلَيْهِ وَ أَمَّا مَئُونَةُ الْآخِرَةِ فَإِنَّكَ لَا تَجِدُ أَعْوَاناً يُعِينُونَكَ عَلَيْهِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: گرفتارى دنيا و دين هر دو شديد است؛ امّا گرفتارى دنيا كه به هر چيز دست فرا مى‏ برى مشاهده مي كنى قبل از تو فاسقى دست بر روى آن گذاشته. امّا گرفتارى آخرت هيچ ياور و كمكى نمى ‏يابى كه در آخرت به تو كمك كند.

وسواس

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

أ قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: َرْبَعَةٌ مِنَ الْوَسْوَاسِ أَكْلُ الطِّينِ وَ فَتُّ الطِّينِ وَ تَقْلِيمُ الْأَظْفَارِ بِالْأَسْنَانِ وَ أَكْلُ اللِّحْيَةِ وَ ثَلَاثٌ يَجْلِينَ الْبَصَرَ النَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ وَ النَّظَرُ إِلَى الْمَاءِ الْجَارِي وَ النَّظَرُ إِلَى الْوَجْهِ الْحَسَن.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: چهار چيز از وسواس است: خوردن گل و خاك بازى و كندن ناخن با دندان و خوردن ريش. سه چيز موجب جلاى چشم مى‏شود: نگاه كردن به سبزه و به آب جارى و تماشاى صورت زيبا.

حسن جوار

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: لَيْسَ حُسْنُ الْجِوَارِ كَفَّ الْأَذَى وَ لَكِنَّ حُسْنَ الْجِوَارِ الصَّبْرُ عَلَى الْأَذَى‏.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: حسن همسايگى به اين نيست كه به همسايه خود آزار نرسانى و حسن جوار به اينست كه تحمل آزار همسايه را بنمائى.

حرمت و حیا

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: لَا تُذْهِبِ الْحِشْمَةَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ أَخِيكَ‏ وَ أَبْقِ مِنْهَا فَإِنَّ ذَهَابَهَا ذَهَابُ الْحَيَاءِ

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: بين خود و برادرت جلال و حرمت را از بين نبر و مقدارى از آن را نگهدار زيرا از بين رفتن حرمت از بين رفتن حياست‏.

عبادت و اطاعت خدا

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص320

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام لِبَعْضِ وُلْدِهِ: يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِي مَعْصِيَةٍ نَهَاكَ عَنْهَا وَ إِيَّاكَ أَنْ يَفْقِدَكَ اللَّهُ عِنْدَ طَاعَةٍ أَمَرَكَ بِهَا وَ عَلَيْكَ بِالْجِدِّ وَ لَا تُخْرِجَنَّ نَفْسَكَ‏ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي عِبَادَةِ اللَّهِ وَ طَاعَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُعْبَدُ حَقَّ عِبَادَتِهِ وَ إِيَّاكَ وَ الْمِزَاحَ فَإِنَّهُ يَذْهَبُ بِنُورِ إِيمَانِكَ وَ يَسْتَخِفُّ مُرُوَّتَكَ وَ إِيَّاكَ وَ الضَّجَرَ وَ الْكَسَلَ فَإِنَّهُمَا يَمْنَعَانِ حَظَّكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام به يكى از فرزندان خود فرمود: پسرم، بپرهيز از اين كه خدا تو را ببيند در حال معصيتى كه از آن نهى كرده و بپرهيز از اينكه خدا تو را نبيند هنگام طاعتى كه به آن امر نموده. كوشش را از دست مده و هرگز خيال نكن درباره ی عبادت و اطاعت خدا كوتاهى نكرده ‏اى، زيرا هرگز خدا آن طور كه شايسته است پرستش نشده. از شوخى بپرهيز كه موجب از بين رفتن نور ايمان و شخصيت تو مى ‏شود. مبادا دلتنگى و تنبلى را در پيش بگيرى زيرا اين دو موجب محروميّت تو مى‏شود از سهم و بهره ی دنيا و آخرت.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص321

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: إِذَا كَانَ الْجَوْرُ أَغْلَبَ مِنَ الْحَقِّ لَمْ يَحِلَّ لِأَحَدٍ أَنْ يَظُنَّ بِأَحَدٍ خَيْراً حَتَّى يَعْرِفَ ذَلِكَ مِنْه‏.  موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: وقتى ستم فراوان ‏تر از حق و حقيقت باشد، نبايد هيچ كس گمان خوب به احدى ببرد مگر اين كه او را به اين امتياز آزموده باشد.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص321

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: لَيْسَ الْقُبْلَةُ عَلَى الْفَمِ إِلَّا لِلزَّوْجَةِ وَ الْوَلَدِ الصَّغِيرِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: نبايد لب ‏هاى كسى را بوسيد مگر همسر و بچه كوچك را.

تقسیم شبانه روز

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص321

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: اجْتَهِدُوا فِي أَنْ يَكُونَ زَمَانُكُمْ أَرْبَعَ سَاعَاتٍ سَاعَةً لِمُنَاجَاةِ اللَّهِ وَ سَاعَةً لِأَمْرِ الْمَعَاشِ وَ سَاعَةً لِمُعَاشَرَةِ الْإِخْوَانِ وَ الثِّقَاتِ الَّذِينَ يُعَرِّفُونَكُمْ عُيُوبَكُمْ وَ يُخْلِصُونَ لَكُمْ فِي الْبَاطِنِ وَ سَاعَةً تَخْلُونَ فِيهَا لِلَذَّاتِكُمْ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ وَ بِهَذِهِ السَّاعَةِ تَقْدِرُونَ عَلَى الثَّلَاثَةِ سَاعَاتٍ- لَا تُحَدِّثُوا أَنْفُسَكُمْ بِفَقْرٍ وَ لَا بِطُولِ عُمُرٍ فَإِنَّهُ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ بِالْفَقْرِ بَخِلَ وَ مَنْ حَدَّثَهَا بِطُولِ الْعُمُرِ يَحْرِصُ اجْعَلُوا لِأَنْفُسِكُمْ حَظّاً مِنَ الدُّنْيَا بِإِعْطَائِهَا مَا تَشْتَهِي مِنَ الْحَلَالِ وَ مَا لَا يَثْلِمُ الْمُرُوَّةَ وَ مَا لَا سَرَفَ فِيهِ وَ اسْتَعِينُوا بِذَلِكَ عَلَى أُمُورِ الدِّينِ فَإِنَّهُ رُوِيَ لَيْسَ مِنَّا مَنْ تَرَكَ دُنْيَاهُ لِدِينِهِ أَوْ تَرَكَ دِينَهُ لِدُنْيَاهُ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: سعى كنيد شبانه ‏روز خود را به چهار قسمت تقسیم نمائيد. يك قسمت براى مناجات با خدا و يك قسمت براى امر معاش و يك قسمت براى معاشرت با برادران و دوستان مورد اعتمادى كه عيب هاى شما را گوشزد شما مي كنند و در باطن به شما علاقه دارند. و يك قسمت براى لذت و بهره ‏برداري هاى غير حرام با اين قسمت شما قدرت بر سه قسمت ديگر پيدا مي كنيد. خود را وعده به فقر و طول عمر ندهيد زيرا كسى كه خود را به فقر وعده دهد بخيل و پست مى‏شود و هر كه به طول عمر خويشتن را اميدوار كند حرص مي زند. براى خويش بهره ‏اى از دنيا قرار دهيد به اين طور كه پاسخ به تمايلات نفسى حلال خويش دهيد و چيزهائى كه موجب شكست شخصيت شما نمي شود و اسراف نيست (يعنى از زندگى و لذائذ دنيا بهره‏ مند شويد به مقدارى كه به حرام كشانده نشويد و با شئون شما مخالف نباشد و موجب اسراف و زياده‏ روى نگردد). با اين كار (كه از لذّتها بهره‏ مند مي شويد) كمك بگيريد براى امور دينى زيرا روايت شده كه از ما نيست كسى كه دنيايش را براى دين رها كند يا دينش را براى دنيا.

افزایش اطلاعات دینی

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص321

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: تَفَقَّهُوا فِي دِينِ اللَّهِ فَإِنَّ الْفِقْهَ مِفْتَاحُ الْبَصِيرَةِ وَ تَمَامُ الْعِبَادَةِ وَ السَّبَبُ إِلَى الْمَنَازِلِ الرَّفِيعَةِ وَ الرُّتَبِ الْجَلِيلَةِ فِي الدِّينِ وَ الدُّنْيَا وَ فَضْلُ الْفَقِيهِ عَلَى الْعَابِدِ كَفَضْلِ الشَّمْسِ عَلَى الْكَوَاكِبِ وَ مَنْ لَمْ يَتَفَقَّهْ فِي دِينِهِ لَمْ يَرْضَ اللَّهُ لَهُ عَمَلًا.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: اطلاعات دينى خود را زياد كنيد زيرا فقه كليد بينش و سبب رسيدن به درجات عالى و مراتب بزرگ در دين و دنيا است. ارزش فقيه نسبت به عابد مانند خورشيد است نسبت به ستاره و هر كه فقاهت و فهم دين نداشته باشد، خداوند از عمل او خشنود نيست.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص321

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام لِعَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ‏ : كَفَّارَةُ عَمَلِ السُّلْطَانِ الْإِحْسَانُ إِلَى الْإِخْوَانِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام به على بن يقطين فرمود: جريمه كار و خدمت براى سلطان نيكى به‏ برادران است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص322

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: كُلَّمَا أَحْدَثَ النَّاسُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعُدُّون‏                 موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: هر چه مردم گناه تازه بكنند خداوند بلاى تازه‏اى براى آنها به وجود مى‏آورد كه سابقه نداشته است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص322

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: إِذَا كَانَ الْإِمَامُ عَادِلًا كَانَ لَهُ الْأَجْرُ وَ عَلَيْكَ الشُّكْرُ وَ إِذَا كَانَ جَائِراً كَانَ عَلَيْهِ الْوِزْرُ وَ عَلَيْكَ الصَّبْر.         موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: وقتى امام عادل باشد به او اجر و مزد مي دهند و تو بايد شكر و سپاسگزارى كنى وقتى ستمگر باشد گناه به گردن اوست و تو بايد صبر كنى.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص319

وَ قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يَحْيَى‏ كَتَبْتُ إِلَيْهِ (مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام) فِي دُعَاءٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ فَكَتَبَ ع لَا تَقُولَنَّ مُنْتَهَى عِلْمِهِ فَإِنَّهُ لَيْسَ لِعِلْمِهِ مُنْتَهًى وَ لَكِنْ قُلْ مُنْتَهَى رِضَاهُ

عبد الله بن يحيى گفت نامه‏اى خدمت امام کاظم (ع) نوشتم به همراه دعائى كه اين جمله را ذكر كرده بودم” الْحَمْدُ لِلَّهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ “ ستايش خدا را به اندازه تمام علمش. در جواب من نوشت نبايد بگوئى تمام علمش زيرا علم خدا تمامى ندارد ولى بگو مُنْتَهَى رِضَاهُ باندازه‏اى كه كاملا راضى است و تمام رضايتش.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص319             وَ سَأَلَهُ (مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام)  رَجُلٌ عَنِ الْجَوَادِ فَقَالَ ع إِنَّ لِكَلَامِكَ وَجْهَيْنِ فَإِنْ كُنْتَ تَسْأَلُ عَنِ الْمَخْلُوقِينَ فَإِنَّ الْجَوَادَ الَّذِي يُؤَدِّي مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الْبَخِيلَ مَنْ بَخِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ وَ إِنْ كُنْتَ تَعْنِي الْخَالِقَ فَهُوَ الْجَوَادُ إِنْ أَعْطَى وَ هُوَ الْجَوَادُ إِنْ مَنَعَ لِأَنَّهُ إِنْ أَعْطَاكَ أَعْطَاكَ مَا لَيْسَ لَكَ وَ إِنْ مَنَعَكَ مَنَعَكَ مَا لَيْسَ لَكَ-

شخصى از آن جناب (موسی بن جعفر علیه السّلام ) راجع به جواد و سخاوتمندی پرسيد. فرمود: سؤال تو دو صورت دارد: 1- اگر سؤال از جواد مردم مي كنى بخشنده در ميان مردم كسى است كه پرداخت حقوق واجب خود را مي نمايد. بخيل كسى است كه از پرداخت حقوق لازم بخل مى‏ورزد. 2- اگر منظورت خدا است او جواد است اگر ببخشد و جواد است اگر جلوگيرى كند زيرا وقتى خدا به تو ببخشد مى‏بخشد چيزى را كه مال تو نيست و اگر مانع شود مانع از چيزى مى‏شود كه مال تو نيست.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص319

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام لِبَعْضِ شِيعَتِهِ: أَيْ فُلَانُ اتَّقِ اللَّهَ وَ قُلِ الْحَقَّ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ هَلَاكُكَ‏ فَإِنَّ فِيهِ نَجَاتَكَ أَيْ فُلَانُ اتَّقِ اللَّهَ وَ دَعِ الْبَاطِلَ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ نَجَاتُكَ فَإِنَّ فِيهِ هَلَاكَكَ وَ قَالَ لَهُ وَكِيلُهُ وَ اللَّهِ مَا خُنْتُكَ فَقَالَ ع لَهُ خِيَانَتُكَ وَ تَضْيِيعُكَ عَلَيَّ مَالِي سَوَاءٌ وَ الْخِيَانَةُ شَرُّهُمَا عَلَيْكَ.

موسی بن جعفر علیه السّلام به يكى از پيروان خود فرمود: از خدا بپرهيز و حق را بگو گرچه در گفتن آن هلاك تو باشد زيرا در اين راست‏گوئى نجات تو است. از خدا بپرهيز و باطل را واگذار گرچه نجات تو در آن باشد زيرا در آن هلاك و نابودى تو است. وكيل امام گفت به خدا قسم من به شما خيانت نكرده‏ام. امام عليه السلام فرمود خيانت نمودن و ضايع كردن و بيهوده خرج نمودن مال من برايم مساويست (چه خيانت كرده باشى و چه بيهوده خرج كرده باشى) اما خيانت بدتر از ضايع کردن است چون شرّش براى تو است .

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص319

قَالَ لَهُ أَبُو أَحْمَدَ الْخُرَاسَانِيُّ الْكُفْرُ أَقْدَمُ أَمِ الشِّرْكُ‏ فَقَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام لَهُ مَا لَكَ وَ لِهَذَا مَا عَهْدِي بِكَ تُكَلِّمُ النَّاسَ قُلْتُ أَمَرَنِي هِشَامُ بْنُ الْحَكَمِ‏ أَنْ أَسْأَلَكَ فَقَالَ قُلْ لَهُ الْكُفْرُ أَقْدَمُ أَوَّلُ مَنْ كَفَرَ إِبْلِيسُ- أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ‏ (البقرة: 32) وَ الْكُفْرُ شَيْ‏ءٌ وَاحِدٌ وَ الشِّرْكُ يُثْبِتُ وَاحِداً وَ يُشْرِكُ مَعَهُ غَيْرَهُ .

ابو احمد خراسانى گفت به موسی بن جعفر علیه السّلام عرض كردم كفر جلوتر است يا شرك. به او فرمود تو را چه به اين سؤال سابقه ندارد كه با مردم در اين موارد صحبت كنى. گفت: هشام بن حكم از من خواسته از شما سؤال كنم .فرمود: به او بگو كفر جلوتر است اولين كسى كه كفر ورزيد ابليس بود أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ‏. كفر شى‏ء واحد است و شرك اعتقاد به خداى يكتا است كه با او ديگرى را نيز شریک قرار داده است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص319

مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام  رَأَى رَجُلَانِ يَتَسَابَّانِ فَقَالَ ع الْبَادِي أَظْلَمُ وَ وِزْرُهُ وَ وِزْرُ صَاحِبِهِ عَلَيْهِ مَا لَمْ يَعْتَدِ الْمَظْلُومُ.       چشم امام موسی بن جعفر علیه السّلام به دو نفر افتاد كه هم دیگر را فحش مي دادند. فرمودند: كسى كه شروع به فحش نموده ستمكارتر است و گناه او و رفيقش به گردن اوست تا زمانى كه مظلوم تجاوز نكرده باشد.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص324

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا مَنْ كَانَ لَهُ عَلَى اللَّهِ أَجْرٌ فَلْيَقُمْ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ‏ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّه‏.                     موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: روز قيامت يك منادى فرياد مي زند هر كس در نزد خدا پاداشى دارد از جاى حركت كند هيچ كس حركت نمي كند مگر كسى كه عفو و گذشت نموده و اصلاحى كرده كه اجر و پاداشش بر خداست.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص324

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: السَّخِيُّ الْحَسَنُ الْخُلُقِ فِي كَنَفِ اللَّهِ- لَا يَتَخَلَّى اللَّهُ عَنْهُ حَتَّى يُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا سَخِيّاً وَ مَا زَالَ أَبِي يُوصِينِي بِالسَّخَاءِ وَ حُسْنِ الْخُلُقِ حَتَّى مَضَى.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: سخاوتمند خوش اخلاق در پناه خداست او را رهايش نمى‏كند تا وارد بهشت نمايد. خدا هيچ پيامبرى را مبعوث نكرده مگر سخاوتمند. پيوسته پدرم مرا سفارش به سخاوت و خوش اخلاقى مي كرد تا از دنيا رفت.

پول حج و مهر زنانمان و كفنهايمان از اموال پاك ما بايد باشد

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص324

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: السِّنْدِيُّ بْنُ شَاهَكَ وَ كَانَ الَّذِي وَكَّلَهُ الرَّشِيدُ بِحَبْسِ مُوسَى ع لَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ دَعْنِي أُكَفِّنْكَ فَقَالَ ع إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ حَجُّ صَرُورَتِنَا وَ مُهُورُ نِسَائِنَا وَ أَكْفَانُنَا مِنْ طَهُورِ أَمْوَالِنَا.

سندى بن شاهك كه زندانبان موسى بن جعفر (ع) بود به دستور هارون الرشيد وقتى هنگام شهادت امام رسيد. به آن جناب عرض كرد اجازه مي دهيد شما را كفن كنم فرمود: ما خانواده‏اى هستيم كه پول حج و مهر زنانمان و كفنهايمان از اموال پاك ما بايد باشد.                                                        

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام لِفَضْلِ بْنِ يُونُسَ‏ أَبْلِغْ خَيْراً وَ قُلْ خَيْراً وَ لَا تَكُنْ إِمَّعَةً قُلْتُ وَ مَا الْإِمَّعَةُ قَالَ لَا تَقُلْ أَنَا مَعَ النَّاسِ وَ أَنَا كَوَاحِدٍ مِنَ النَّاسِ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا هُمَا نَجْدَانِ نَجْدُ خَيْرٍ وَ نَجْدُ شَرِّ فَلَا يَكُنْ نَجْدُ الشَّرِّ أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنْ نَجْدِ الْخَيْرِ.

 موسی بن جعفر علیه السّلام به فضل بن يونس فرمود: خوبى را برسان و خوبى را بگو و نباش از كسانى كه مي گويند امعه هستيم گفتم امعه چيست؟ فرمود نگو من هم با مردمم و من نيز يكى از افراد اجتماعم. پيامبر اكرم فرمود: مردم دو راه در پيش شما است راه خوب و راه بد مبادا راه بد را بيشتر از راه خوب دوست داشته باشيد.

وَ رُوِيَ أَنَّهُ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السّلام مَرَّ بِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ السَّوَادِ دَمِيمِ الْمَنْظَرِ فَسَلَّمَ عَلَيْهِ وَ نَزَلَ عِنْدَهُ وَ حَادَثَهُ طَوِيلًا ثُمَّ عَرَضَ ع عَلَيْهِ نَفْسَهُ فِي الْقِيَامِ بِحَاجَةٍ إِنْ عَرَضَتْ لَهُ فَقِيلَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ تَنْزِلُ إِلَى هَذَا ثُمَّ تَسْأَلُهُ عَنْ حَوَائِجِهِ وَ هُوَ إِلَيْكَ أَحْوَجُ فَقَالَ ع عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ اللَّهِ وَ أَخٌ فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ جَارٌ فِي بِلَادِ اللَّهِ يَجْمَعُنَا وَ إِيَّاهُ خَيْرُ الْآبَاءِ آدَمُ ع وَ أَفْضَلُ الْأَدْيَانِ الْإِسْلَامُ وَ لَعَلَّ الدَّهْرَ يَرُدُّ مِنْ حَاجَاتِنَا إِلَيْهِ‏ فَيَرَانَا بَعْدَ الزَّهْوِ عَلَيْهِ مُتَوَاضِعِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ ثُمَّ قَالَ ع نُوَاصِلُ مَنْ لَا يَسْتَحِقُّ وِصَالَنَا مَخَافَةَ أَنْ نَبْقَى بِغَيْرِ صَدِيقٍ.

. روايت شده كه امام موسی بن جعفر علیه السّلام از مرد دهاتى بد قيافه‏اى گذشت. به او سلام كرد و پائين آمده با او مدتى به صحبت پرداخت سپس فرمود اگر كارى داشته باشى من در انجام نياز و حاجت تو آماده هستم.عرض كردند آقا پيش اين مرد مي روى و مى‏نشينى بعد تازه خود را آماده نشان مي دهى براى انجام حاجات و نيازهايش او به شما بسيار نيازمندتر از اين حرفها است؟ فرمود: يك بنده‏اى از بندگان خدا و برادرى است بنا به تصريح قرآن و همسايه است در سرزمين خدا. در بهترين پدرها با او شريكيم كه آدم است و بهترين دين‏ها كه اسلام است. ممكن است روزگار يك وقت ما را به او نيازمند كند، بعد مشاهده خواهد كرد پس از كبر و بلند پروازى بر او، حالا متواضع و خوارشده‏ايم در برابرش سپس اين شعر را خواند:

نواصل من لا يستحق وصالنامخافة ان نبقى بغير صديق‏

ما ارتباط برقرار مي كنيم با كسى كه استحقاق ارتباط ما را ندارد، مبادا بدون دوست بمانيم.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: لَا تَصْلُحُ الْمَسْأَلَةُ إِلَّا فِي ثَلَاثَةٍ فِي دَمٍ مُنْقَطِعٍ‏ أَوْ غُرْمٍ مُثْقِلٍ أَوْ حَاجَةٍ مُدْقِعَةٍ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: سؤال و درخواست صحيح نيست مگر در سه چيز: 1– در مورد پرداخت خون بهاى قتل غير عمدى. 2- يا پرداخت قرض سنگين. 3- يا حاجت بسيار ضرورى.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: عَوْنُكَ لِلضَّعِيفِ مِنْ أَفْضَلِ الصَّدَقَةِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: كمك كردن به ناتوان بهترين صدقه است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: تَعَجُّبُ الْجَاهِلِ مِنَ الْعَاقِلِ أَكْثَرُ مِنْ تَعَجُّبِ الْعَاقِلِ مِنَ الْجَاهِل‏.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: تعجب جاهل از عاقل بيشتر است از تعجب عاقل از جاهل.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: الْمُصِيبَةُ لِلصَّابِرِ وَاحِدَةٌ وَ لِلْجَازِعِ اثْنَتَانِ. 

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: مصيبت براى كسى كه صبر مي كند يكى است و براى كسى كه زارى مي كند دو تا است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: يَعْرِفُ شِدَّةَ الْجَوْرِ مَنْ حُكِمَ بِهِ عَلَيْهِ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: شدت ستم را كسى درك مي كند كه عليه او حكم ستم گرانه شده باشد.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

تحف العقول رُوِيَ عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ: صَلَاةُ النَّوَافِلِ قُرْبَانٌ إِلَى اللَّهِ لِكُلِّ مُؤْمِنٍ وَ الْحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ وَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ زَكَاةٌ وَ زَكَاةُ الْجَسَدِ صِيَامُ النَّوَافِلِ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ وَ مَنْ دَعَا قَبْلَ الثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِيِّ ص كَانَ كَمَنْ رَمَى بِسَهْمٍ بِلَا وَتَرٍ.

تحف العقول: روايت شده از موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: نماز مستحبى وسيله تقرب جستن است به خدا. حج جهاد هر ناتوان است هر چيزى زكاتى دارد زكات بدن روزه مستحبى است بهترين عبادت پس از معرفت خدا انتظار فرج است. هر كس دعا كند بدون ستايش خدا و صلوات بر پيامبر اكرم مثل كسى است كه تير بزند با كمانى كه زه ندارد.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص326

– قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام:  وَ مَنْ أَيْقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِيَّةِ وَ إن [مَا عَالَ‏] امْرُؤٌ اقْتَصَدَ وَ التَّدْبِيرُ نِصْفُ الْعَيْشِ وَ التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ وَ كَثْرَةُ الْهَمِّ يُورِثُ الْهَرَمَ وَ الْعَجَلَةُ هِيَ الْخُرْقُ وَ قِلَّةُ الْعِيَالِ أَحَدُ الْيَسَارَيْنِ وَ مَنْ أَحْزَنَ وَالِدَيْهِ فَقَدْ عَقَّهُمَا وَ مَنْ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى فَخِذِهِ أَوْ ضَرَبَ بِيَدِهِ الْوَاحِدَةِ عَلَى الْأُخْرَى عِنْدَ الْمُصِيبَةِ فَقَدْ حَبِطَ أَجْرُهُ وَ الْمُصِيبَةُ لَا تَكُونُ مُصِيبَةً يَسْتَوْجِبُ صَاحِبُهَا أَجْرَهَا إِلَّا بِالصَّبْرِ وَ الِاسْتِرْجَاعِ عِنْدَ الصَّدْمَةِ وَ الصَّنِيعَةُ لَا تَكُونُ صَنِيعَةً إِلَّا عِنْدَ ذِي دِينٍ أَوْ حَسَبٍ‏ وَ اللَّهُ يُنْزِلُ الْمَعُونَةَ عَلَى قَدْرِ الْمَئُونَةِ وَ يُنْزِلُ الصَّبْرَ عَلَى قَدْرِ الْمُصِيبَةِ

 موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: هر كس يقين داشته باشد كه خدا جايگزين انفاق و كمك را مي نمايد (و پاداش خواهد داد) عطا و بخشش را با علاقه مي كند گرچه مرد معتقدى باشد. تدبير نصف زندگى است و مهربانى با مردم نصف عقل است. زياد جوش خوردن موجب پيرى مى‏شود، عجله همان شكست و ضعف است كم داشتن عائله يكى از دو توانگرى است هر كه پدر و مادر خود را اندوهگين كند عاق و نافرمان آنها است و هر كه با دست بر ران خود بزند يا يك دست را بر روى دست ديگر بزند هنگام مصيبت اجر و پاداش خود را از دست داده، مصيبت موجب پاداش نمي شود مگر صاحب مصيبت با دچار شدن به آن صبر نمايد و كلمه استرجاع بر زبان آورد (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏) نيكوكارى اميد نمي رود مگر در پيش متديّن يا با شخصيت خداوند كمك به اندازه گرفتارى و خرج مي كند و صبر به اندازه مصيبت مي فرستد.

 قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام:وَ مَنِ اقْتَصَدَ وَ قَنِعَ بَقِيَتْ عَلَيْهِ النِّعْمَةُ وَ مَنْ بَذَّرَ وَ أَسْرَفَ زَالَتْ عَنْهُ النِّعْمَةُ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ الصِّدْقُ يَجْلِبَانِ الرِّزْقَ وَ الْخِيَانَةُ وَ الْكَذِبُ يَجْلِبَانِ الْفَقْرَ وَ النِّفَاقَ وَ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِالذَّرَّةِ شَرّاً أَنْبَتَ لَهَا جَنَاحَيْنِ فَطَارَتْ فَأَكَلَهَا الطَّيْرُ وَ الصَّنِيعَةُ لَا تَتِمُّ صَنِيعَةً عِنْدَ الْمُؤْمِنِ لِصَاحِبِهَا إِلَّا بِثَلَاثَةِ أَشْيَاءَ تَصْغِيرِهَا وَ سَتْرِهَا وَ تَعْجِيلِهَا فَمَنْ صَغَّرَ الصَّنِيعَةَ عِنْدَ الْمُؤْمِنِ فَقَدْ عَظَّمَ أَخَاهُ وَ مَنْ عَظَّمَ الصَّنِيعَةَ عِنْدَهُ فَقَدْ صَغَّرَ أَخَاهُ وَ مَنْ كَتَمَ مَا أَوْلَاهُ‏ مِنْ صَنِيعَةٍ فَقَدْ كَرُمَ فَعَالُهُ وَ مَنْ عَجَّلَ مَا وَعَدَ فَقَدْ هَنِئَ‏ الْعَطِيَّةَ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: هر كه اقتصاد داشته باشد و قناعت از پيش بگيرد نعمت برايش دوام خواهد داشت و هر كه بى‏جا خرج و اسراف ورزد نعمت از دستش مى‏رود و اداى امانت و راست گوئى موجب جلب روزى مى‏شود و خيانت و دروغ گوئى موجب فقر و نفاق مي گردد وقتى خدا براى مورچه تصميم بدى داشته باشد دو بال برايش مى‏روياند او هم پرواز مي كند و پرنده‏ها او را مي خورند، نيكوكارى در نزد مؤمن كامل نمي شود نسبت به انجام‏دهنده آن مگر با سه چيز: 1- كوچك شمردن. 2- پوشاندن. 3- عجله كردن در آن هر كس نيكوكارى خود را در نزد مؤمن كوچك انگارد برادر خود را احترام كرده و اگر به نظرش بزرگ آيد برادر خويش را تحقير نموده و هر كه پنهان كند كار نيك خود را كارش با ارزش مى‏شود و هر كه عجله كند در پرداخت و انجام آن چه وعده داده اين بخشيدن گوارايش مى‏شود.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص333

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام: مَنْ أَتَى إِلَى أَخِيهِ مَكْرُوهاً فَبِنَفْسِهِ بَدَأَ.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند:  هر كس به برادر خود بدى كند به خود بدى كرده است.

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏75 ؛ ص328

وَ قَالَ ابْنُ حُمْدُونٍ فِي تَذْكِرَتِهِ‏ قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع‏ وَجَدْتُ عِلْمَ النَّاسِ فِي أَرْبَعٍ أَوَّلُهَا أَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ وَ الثَّانِيَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا صَنَعَ بِكَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَ مِنْكَ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا يُخْرِجُكَ مِنْ دِينِكَ- مَعْنَى هَذِهِ الْأَرْبَعِ الْأُولَى وُجُوبُ مَعْرِفَةِ اللَّهِ تَعَالَى الَّذِي هِيَ اللُّطْفُ الثَّانِيَةُ مَعْرِفَةُ مَا صَنَعَ بِكَ مِنَ النِّعَمِ الَّتِي يَتَعَيَّنُ عَلَيْكَ لِأَجْلِهَا الشُّكْرُ وَ الْعِبَادَةُ الثَّالِثَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَهُ مِنْكَ فِيمَا أَوْجَبَهُ عَلَيْكَ وَ نَدَبَكَ إِلَى فِعْلِهِ لِتَفْعَلَهُ عَلَى الْحَدِّ الَّذِي أَرَادَهُ مِنْكَ فَتَسْتَحِقَّ بِذَلِكَ الثَّوَابَ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ تَعْرِفَ الشَّيْ‏ءَ الَّذِي يُخْرِجُكَ عَنْ طَاعَةِ اللَّهِ فَتَجْتَنِبَهُ.

ابن حمدون در تذكره خود مي نويسد: موسى بن جعفر (ع) فرمود علم مردم را در چهار چيز ديدم: 1- اينكه خداى خود را بشناسى. 2- بفهمى چه نسبت به تو انجام داده. 3- بدانى چه از تو خواسته است . 4- بدانى چه چيز موجب خارج‏شدنت از دين مى‏شود. معنى اين چهار چيز اينست كه اول واجب بودن  معرفت خدا كه آن يك لطف است دوم شناخت نعمتهائى كه به تو ارزانى داشته و شكر و سپاسگزارى تو را در مقابل آنها لازم مي نمايد سوم شناخت دستوراتى كه به تو داده و تشويقهائى كه فرموده تا طبق فرمان او انجام وظيفه نمائى و استحقاق پاداش پيدا كنى. و چهارم شناخت‏ مسائلى كه موجب خارج‏شدنت از دين مى‏شود تا از آنها اجتناب‏ورزى.

قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام:مَنِ اسْتَوَى يَوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ وَ مَنْ كَانَ آخِرُ يَوْمَيْهِ شَرَّهُمَا فَهُوَ مَلْعُونٌ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الزِّيَادَةَ فِي نَفْسِهِ فَهُوَ فِي نُقْصَانٍ وَ مَنْ كَانَ إِلَى النُّقْصَانِ فَالْمَوْتُ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْحَيَاةِ-.

موسی بن جعفر علیه السّلام فرمودند: هر كه دو روزش يكسان باشد زيان كرده و مغبون است و هر كه روز دومش بدترين روزش باشد ملعون است و هر كه در خود افزايش نيابد رو به نقصان مي رود و هر كه به نقصان گرايد مرگ برايش بهتر از زندگى است.

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.