آنها را مأيوس و متحير میبينم، آنها او را چنان صدا زنند كه از دور شنيده شود

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏51 ؛ ص152 مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار) ؛ متن ؛ ص381

2- ن، عيون أخبار الرضا عليه السلام أَبِي عَنِ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ‏ قَالَ لِي لَا بُدَّ مِنْ فِتْنَةٍ صَمَّاءَ صَيْلَمٍ يَسْقُطُ فِيهَا كُلُّ بِطَانَةٍ وَ وَلِيجَةٍ وَ ذَلِكَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّيعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِي يَبْكِي عَلَيْهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ كُلُّ حَرَّى وَ حَرَّانَ‏ وَ كُلُّ حَزِينٍ لَهْفَانَ ثُمَّ قَالَ بِأَبِي وَ أُمِّي سَمِيُّ جَدِّي وَ شَبِيهِي وَ شَبِيهُ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ ع عَلَيْهِ جُيُوبُ النُّورِ تَتَوَقَّدُ بِشُعَاعِ ضِيَاءِ الْقُدْسِ كَمْ مِنْ حَرَّى مُؤْمِنَةٍ وَ كَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَيْرَانُ حَزِينٌ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِينِ كَأَنِّي بِهِمْ آيِسٌ مَا كَانُوا نُودُوا نِدَاءً يَسْمَعُ مَنْ بَعُدَ كَمَا يَسْمَعُ مَنْ قَرُبَ يَكُونُ رَحْمَةً عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ.

و هم در كتاب عيون از حسن بن محبوب روايت نموده كه آن حضرت بمن فرمود: دنيا فتنه‏ اى در جلو دارد كه آتش آن دامن خاص و عام را خواهد گرفت، و اين در موقعى است كه شيعيان ما فرزند سوم مرا از دست بدهند و اهل آسمان و زمين و مرد و زن دل- سوخته و هر غم زده مصيبت رسيده‏اى بخاطر از دست دادن وى گريه كند. پدر و مادرم فداى او باد كه همنام جدم (پيغمبر) و شبيه من و شبيه موسى بن عمران (ع) است. لباسهاى نورانى پوشيده كه از شعاع انوار قدس، ميدرخشد چه بسيارند زنان و مردان با ايمانى كه چون «ماء معين»[1] را از دست بدهند، حيران و غمگين و متأسف گردند گويا آنها را مأيوس و متحير مى‏بينم، آنها او را چنان صدا زنند كه از دور شنيده شود، چنان كه از نزديك شنيده مى‏شود. او (امام زمان) براى مؤمنين رحمت و براى كفار عذاب است.

[1] ( 1) در صفحه 255 گذشت كه« ماء معين» يعنى آب زلال جارى، در آخر سوره تبارك تفسير به امام زمان ارواحنا فداه شده است و در اينجا نيز مقصود آن حضرت ميباشد.