عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي دَاوُدَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحَدِهِمَا عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ قَالَ: دَخَلَ رَجُلاَنِ اَلْمَسْجِدَ أَحَدُهُمَا عَابِدٌ وَ اَلْآخَرُ فَاسِقٌ، فَخَرَجَا مِنَ اَلْمَسْجِدِ وَ اَلْفَاسِقُ صِدِّيقٌ وَ اَلْعَابِدُ فَاسِقٌ، وَ ذَلِكَ أَنَّهُ يَدْخُلُ اَلْعَابِدُ اَلْمَسْجِدَ مُدِلاًّ بِعِبَادَتِهِ يُدِلُّ بِهَا فَتَكُونُ فِكْرَتُهُ فِي ذَلِكَ، وَ تَكُونُ فِكْرَةُ اَلْفَاسِقِ فِي اَلتَّنَدُّمِ عَلَى فِسْقِهِ، وَ يَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِمَّا صَنَعَ مِنَ اَلذُّنُوبِ .
🔅امام باقر يا امام صادق عليه السّلام فرمود: دو مرد به مسجد رفتند،يكى عابد بود و يكى فاسق،از مسجد خارج شدند،آن فاسق مقام صدّيق داشت(مؤمن واقعى بود)و آن عابد،فاسق بود ؛ و اين براى آن است كه عابد به مسجد رود و به عبادت خود مىنازد و همۀ انديشهاش در اين است ولى فكر فاسق و بدكار دنبال پشيمانى از كار بد خود و توبه است و از خداى عزّ و جلّ دربارۀ هرچه گناه كرده است آمرزش مىخواهد .
📙 الکافي ج ۲، ص ۳۱۴
📘 وسائل الشیعة، ج ۱، ص ۱۰۱
📕بحار الأنوار، ج ۶۹، ص ۳۱۱
〰🔸〰〰🔸〰〰🔸〰
🤲 اللهم… وَلا تُفْسِدْ عِبادَتي بِالْعُجْبِ، وَاَجْرِ لِلنّاسِ عَلي يَدَيَّ الْخَيْرَ وَلا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ، وَهَبْ لي مَعالِيَ الاَْخْلاقِ، وَاعْصِمْني مِنَ الْفَخْرِ،…
خدايا ! تباه مكن عبادت مرا به خود بزرگبینی و غرور، و به دست من كار خير مردم را اجرا كن، ولي با منت گذاري من آن را از بين نبر، و مرا به درجات والای اخلاق برسان، و از فخر كردن و به خود باليدن نگه دار.
ثبت دیدگاه