✳️ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، أَنَّهُ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ یُؤْتَی بِإِبْلِیسَ فِی سَبْعِینَ غُلًّا وَ سَبْعِینَ کَبْلًا، فَیَنْظُرُ الْأَوَّلُ إِلَی زُفَرَ فِی عِشْرِینَ وَ مِائَةِ کَبْلٍ وَ عِشْرِینَ وَ مِائَةِ غُلٍّ، فَیَنْظُرُ إِبْلِیسُ فَیَقُولُ: مَنْ هَذَا الَّذِی أَضْعَفَهُ اللَّهُ الْعَذَابَ وَ أَنَا أَغْوَیْتُ هَذَا الْخَلْقَ جَمِیعاً.؟؟! فَیُقَالُ: هَذَا زُفَرُ. فَیَقُولُ:
بِمَا جُدِرَ لَهُ هَذَا الْعَذَابُ؟!. فَیُقَالُ: بِبَغْیِهِ عَلَی عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ. فَیَقُولُ لَهُ إِبْلِیسُ: وَیْلٌ لَکَ أَوْ ثُبُورٌ لَکَ!، أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ أَمَرَنِی بِالسُّجُودِ لِآدَمَ فَعَصَیْتُهُ وَ سَأَلْتُهُ أَنْ یَجْعَلَ لِی سُلْطَاناً عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ شِیعَتِهِ فَلَمْ یُجِبْنِی إِلَی ذَلِکَ، وَ قَالَ:
«إِنَّ عِبادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغاوِینَ» وَ مَا عَرَفْتُهُمْ حِینَ اسْتَثْنَاهُمْ إِذْ قُلْتُ: «وَ لا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شاکِرِینَ» فَمَنَیْتَ بِهِ نَفْسَکَ غُرُوراً، فَیُوقَفُ بَیْنَ یَدَیِ الْخَلَائِقِ فَیُقَالُ لَهُ : مَا الَّذِی کَانَ مِنْکَ إِلَی عَلِیٍّ وَ إِلَی الْخَلْقِ الَّذِینَ اتَّبَعُوکَ عَلَی الْخِلَافِ؟!. فَیَقُولُ الشَّیْطَانُ- وَ هُوَ زُفَرُ- لِإِبْلِیسَ: أَنْتَ أَمَرْتَنِی بِذَلِکَ. فَیَقُولُ لَهُ إِبْلِیسُ: فَلِمَ عَصَیْتَ رَبَّکَ وَ أَطَعْتَنِی؟. فَیَرُدُّ زُفَرَ عَلَیْهِ مَا قَالَ اللَّهُ: إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَ ما کانَ لِی عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ..
✴️ امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی روز قیامت فرا رسد، ابلیس را در هفتاد غلّ و هفتاد زنجیر عظیم می‌آورند. پس ابلیس به زُفَر (عُمَر) نگاه می‌كند كه او را با یكصد و بیست غل و یكصد و بیست زنجیر بزرگ می‌آورند. ابلیس می‌گوید: این كیست كه خداوند عذابش را دوچندان كرده است، در حالی كه من همه این خلق را گمراه كرده‌ام. به او می‌گویند: این زُفَر است. می‌گوید: چرا چنین عذابی برای او تدارك دیده شده است؟ می‌گویند: به خاطر ستمی كه بر علی علیه السلام روا داشته است. ابلیس می‌گوید: وای بر تو باد! مرگ بر تو باد! مگر ندانستی كه خداوند مرا فرمان داد تا به آدم سجده آورم و من از فرمان او سر بر تافتم و عصیان آوردم و از او خواستم تا به من نیروی آن دهد تا بر محمد صلی الله علیه و آله و آل محمد علیهم السلام و شیعیان ایشان سیطره یابم، اما پروردگار خواسته‌ام را برآورده نكرد و فرمود: «إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَكَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِینَ»«حجر/ ۴۲» [در حقیقت، تو را بر بندگان من تسلّطی نیست، مگر كسانی از گمراهان كه تو را پیروی كنند] و با آن كه خداوند، آنان را از میان خلق، استثناء كرد، آنان را نشناختم و گفتم: «وَلاَ تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِینَ»«اعراف/۱۷» [و بیشترشان را شكرگزار نخواهی یافت] اما نفس تو، تو را به وادی غرور و فریب رهنمون گشت كه امروز، تو را در مقابل مردمان ایستانده‌اند و عبرت خلق شده‌ای. سپس به او گفت: تو به علی علیه السلام و آنان كه راه تو را در پیش گرفتند و در گمراهی در افتادند، چه كرده‌ای كه با تو چنین می‌كنند؟ شیطان- كه نامش زُفَر(عمر) است- به ابلیس می‌گوید: تو مرا به آن رفتارها فرمان دادی؟ ابلیس به او می‌گوید: چرا از فرمان پروردگارت سرپیچی كرده و از من اطاعت كردی؟ زُفَر این سخن خداوند عزّ و جلّ را در پاسخ او می‌گوید: «إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِیَ عَلَیْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِی فَلاَ تَلُومُونِی وَلُومُواْ أَنفُسَكُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
📙 تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۴۰، ح ۹
📘 بحار الأنوار ج ۳۰ ص۲۲۶ ح ۹۹
〰️〰️🔸〰️〰️🔸〰️〰️🔸〰️〰️🔸〰️〰️
🤲 اللهم عجل لولیک الفرج
🤲 اللهم العن الجبت و الطاغوت و النعثل
ثبت دیدگاه