📚 در برخی منابع اهل‌سنت به نقل از سبط ابن جوزی(م 654ق) و نیز برخی منابع شیعی چنین نقل شده است:
فاطمه(س) هنگام عروسى پیراهنى کهنه داشت که رسول خدا(ص) ضمن جهیزیه آن‌حضرت، پیراهنى تازه تهیّه نمود تا فاطمه(س) آن‌را در شب عروسى بپوشد، وقتى فاطمه(س) با لباس نو به منزل على(ع) رسید و مراسم جشن و اطعام پایان یافت و فاطمه و همسرش تنها شدند، فقیرى بر در خانه آمد و اظهار نیاز نمود و گفت: اى اهل خانه! گرسنه و عریانم! به من غذا داده و لباسی برای پوشیدن به من بدهید.
فاطمه(س) از غذاى عروسى براى آن فقیر کنار گذاشت و لباس جدید خود را از تن بیرون آورد و همان لباس قدیمى را بر تن کرد و غذا و لباس را به فقیر بخشید و آن‌گاه فرمود: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»؛[1] به نیکى نمی‌رسید، مگر زمانى که از آنچه دوست دارید، انفاق کنید.[2]
📗[1]. آل عمران، 92.
📚[2]. صفوری(م 894ق)، عبدالرحمن بن عبدالسلام، نزهة المجالس و منتخب النفائس، ج 2، ص 175، مصر، المطبعة الکاستلیة، 1283ق؛ شوشتری(م 1019)، قاضى نور الله، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج 10، ص 401، قم، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى، چاپ اوّل، 1409ق.
ثبت دیدگاه