حَتّي إذا استَيأسَ الرُّسُلُ وَ ظَنّوا أنَّهم قد كُذِبوا جاءَهُم نَصرُنا.
تا آنجا که رسولان مأیوس شدند و گمان کردند که تکذیب گشته اند , در آنحال یاری ما به سراغشان آمد.
محمد بن جریر طبری , در باب وجود معرفت قائم عليه السلام , از قول امام صادق علیه السلام نقل میکند:
مردی به محضر امیرالمؤمنین علیه السلام شرفیاب شد و از طولانی شدن دولت جور و ستم به آن جناب شکایت کرد , مولا به او فرمودند:
وَاللّهِ لايَكونُ ما تأمُلونَ حَتّي يَهلَكَ المُبطِلونَ و يَضمَحِلَّ الجاهِلونَ وَ يأمَنَ المُتَّقونَ وَ قَليلٌ ما يَكونُ حَتّي لايَكونُ لِأحَدِكُم مَوضِعُ قَدَمِهِ و حَتّي تَكونوا عَلَي النّاسِ أهوَنَ مِنَ المَيتَةِ عِندَ صاحِبِها ، فبَينا أنتُم كذلكَ اذ جاءَ نَصرُ اللّهِ و الفَتحُ و هو قَولُ رَبّي عزّوجلّ في كِتابِهِ : “حَتّي إذا استَيأسَ الرُّسُلُ وَ ظَنّوا أنَّهم قد كُذِبؤا جاءَهُم نَصرُنا” .
به خدا سوگند ! آنچه آرزویش را دارید نخواهد شد تا اینکه باطل جویان هلاک شوند و جاهلان از میان بروند و متقیان – که اندک هستند – در امان گردند ؛ (کار به جایی می رسد) که احدی از شما جای پای برای خودش نخواهد یافت , تا آنجا که شما در نظر مردم از مردار در چشم صاحبش بی ارزش تر خواهید شد ، و همانطور که در آن حال هستید ناگهان یاری خداوند و پیروزی بیاید و این است معنای فرموده ی پروردگار عزوجل در کتابش: ” تا آنجا که رسولان مأیوس شدند و گمان کردند که تکذیب گشته اند , در آنحال یاری ما به سراغشان آمد ” .
📙 دلائل الإمامة ص٢۵۱
ثبت دیدگاه