آیه‌ی ۸۹ و ۹۰ سوره‌ی نمل
«مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ»
[هر كس نيكی به ميان آورد، پاداشی بهتر از آن خواهد داشت و آنان از هراس آن روز ايمنند * و هر كس بدی به ميان آورد، به رو در آتش (دوزخ) سرنگون شوند. آيا جز آن چه میكرديد سزا داده میشويد؟]
☀️ امام باقر علیه السلام فرمود: ابو عبدالله جَدلی بر امیر المؤمنین علیه السلام وارد گشت، امام به وی فرمود: ای ابا عبدالله! دوست داری درباره آیه « مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ» تو را آگاه كنم؟ عرض كرد: بلی- ای امیر المؤمنین- قربانت گردم! فرمود: « حسنه» شناخت ولایت و محبت به ما اهل بیت است و «سیِّئه» انكار ولایت و كینه ورزیدن نسبت به ما اهل بیت است.
📚 كافی، ج ۱، ص ۱۴۲، ح ۱۴ / تفسير البرهان
☀️ابو عبد الله جدَلی روایت كرده است كه: علی بن ابی طالب علیه السلام به من فرمود: ای ابو عبد الله! آیا تو را از حسنه‌ای كه هر كه آن را بیاورد از وحشت روز قیامت درامان خواهد ماند و سیِّئه‌ای كه هر كه آن را مرتكب شود خدا او را با صورت در آتش می‌افكند، آگاه كنم؟ عرض كردم: بلی، ای امیر المؤمنین. فرمود: حَسَنه، محبّت ماست و سیّئه دشمنی با ماست.
📚امالی، ج ۲، ص ۱۰۷ / تفسیر البرهان
☀️ عمّار بن موسی ساباطی روایت كرده است كه: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: ابو امیّه یوسف بن ثابت از شما نقل كرده كه فرموده‌ای: با وجود ایمان، عملی ضرر ندارد و با وجود كفر نیز عملی سود ندارد. امام فرمود: ابو امیّه تفسیر این حدیث را از من نپرسید. منظور من از این سخن آن بود كه هر كه امام خود از آل محمد علیهم السلام را شناخت و ولایت او را پذیرفت، آن گاه هر كار خیری كه انجام دهد، از وی پذیرفته می‌شود و ثواب آن برایش چند برابر می‌گردد و در این صورت با معرفت ولایت از اعمال خیر خود بهره‌مند می‌شود . هم چنین اگر مردم، امام جائر را كه از جانب خدا نیست ولیّ خود قرار دهند، اعمال نیك آنها نیز پذیرفته نمی‌شود.
✨پس عبد الله بن ابی یَعفور به امام علیه السلام عرض كرد: مگر خداوند نفرموده است: «مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ»؟ پس چگونه عمل صالح كسانی كه امامان جور را برمی‌گزینند پذیرفته نمی‌شود؟ امام صادق علیه السلام فرمود: آیا می‌دانی «حسنه»ای كه منظور خداوند در این آیه است، چیست؟ آن حسنه شناخت امام و اطاعت از اوست. خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ» و مراد از «سیِّئه» در این آیه انكار امام منصوب از جانب خداست . پس فرمود: هر كس در روز قیامت با ولایت امامی جائر كه از جانب خدا نیست بیاید و منكر حقّ ما باشد و ولایت ما را انكار كرده باشد، خداوند او را در روز قیامت با صورت به آتش خواهد افكند.
📚امالی، ج ۲، ص ۳۱ / تفسير البرهان
☀️ امام صادق علیه السلام فرمود: مردم به سه وجه خدای عزّ و جلّ را پرستش می‌كنند: یك طبقه به امید ثوابش وی را عبادت می‌كنند، این عبادت، عبادت حریصان است، اینان طمعكارانند؛ طبقه دوم خدا را از ترس دوزخ پرستش می‌كنند، این عبادت، عبادت بردگان است ، اینان ترسویانند. اما من او را به خاطر محبتی كه به وی دارم او را پرستش می‌كنم و این عبادت، عبادت بزرگواران است. اینان درامان‌اند، زیرا خداوند عزّ و جلّ می‌فرماید: «وَهُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ» و نیز: «قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» «آل عمران/ ۳۱» [بگو: اگر خدا را دوست دارید از من پیروی كنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشاید و خداوند آمرزنده مهربان است] پس هر كه خدای عزّ و جلّ را دوست داشت، خدای عزّ و جلّ نیز او را دوست می‌دارد و هر كه خدای عزّ و جلّ دوستش بدارد، از ایمنان خواهد بود.
📚- امالی، ص ۴۱، ح ۴ / تفسير البرهان
✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨
🤲 الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و الأئمة المعصومین علیهم السلام.
ثبت دیدگاه