«فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ»
[سپس آدم از پروردگارش كلماتى دريافت داشت؛ [و با آنها توبه كرد.] و خداوند توبه‌ي او را پذيرفت؛ زيرا او توبه‌پذير و مهربان است.]
☀️ ابن‌عباس(رحمة الله علیه) از نبیّ اکرم(ص)روايت می‌کند که درباره‌ی کلماتی پرسیده‌شد که آدم از پروردگارش آموخت و خدا پس از آن توبه‌ی او را قبول کرد، پیغمبر فرمود: «آدم (ع) خدا را به آبروی محمّد (ص) علی (ع)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن و حسین (علیها السلام) قسم داد که توبه‌اش را بپذیرد».
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۷۲/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۱۸۳ و ج۲۶، ص۳۲۴/ العمدهًْ، ص۳۷۹/ بحارالأنوار، ج۳۷، ص۶۵/ نورالثقلین/ البرهان
☀️الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَمَّا نَزَلَتِ الْخَطِیئَهًْ بِآدَمَ (ع) وَ أُخْرِجَ مِنَ الْجَنَّهًْ أَتَاهُ جَبْرَئِیلُ فَقَالَ: یَا آدَمُ (ع)! ادْعُ رَبَّکَ. قَالَ: یَا حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ! مَا أَدْعُو؟ قَالَ: قُلْ رَبِّ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْخَمْسَهًْ الَّذِینَ تُخْرِجُهُمْ مِنْ صُلْبِی آخِرَ الزَّمَانِ إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ وَ رَحِمْتَنِی. فَقَالَ لَهُ آدَمُ (ع): یَا جَبْرَئِیلُ! سَمِّهِمْ لِی. قَالَ: قُلِ اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ (ص) نَبِیِّکَ وَ بِحَقِّ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَصِیِّ نَبِیِّکَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَهًْ (سلام الله علیها) بِنْتِ نَبِیِّکَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ (علیها السلام) سِبْطَیْ نَبِیِّکَ إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ فَارْحَمْنِی. فَدَعَا بِهِنَّ آدَمُ فَتَابَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَی فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ مَکْرُوبٍ یُخْلِصُ النِّیَّهًْ وَ یَدْعُو بِهِنَّ إِلَّا اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ.
🔅پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: وقتی‌که آن خطا از آدم (ع) سر زد و از بهشت بیرون رانده‌شد، جبرئیل (ع) نزد او آمد و گفت: «ای آدم (ع)! خدای خود را بخوان». آدم (ع) گفت: «ای دوست من، جبرئیل (ع)! چه بگویم»؟ گفت چنین بگو: «ای پروردگار من! به حقّ پنج نوری که از صلب من در آخرالزّمان به وجود می‌آیند تو را قسم می‌دهم که بر من ببخشی و توبه‌ی من را بپذیری و بر من رحم آوری». آدم (ع) از جبرئیل درخواست‌کرد که «نام آنها را به من بگو». گفت: «بگو ای خدای من! به حقّ پیامبرت محمّد (ص) و وصیّ پیامبرت، و علی (ع) و به حقّ دختر پیامبرت فاطمه (سلام الله علیها) و به حقّ دو نواده‌ی پیامبرت حسن و حسین (علیها السلام) توبه‌ام را بپذیر و بر من رحم کن». پس آدم (ع)، خدا را به نام‌های آنان خواند و خدا توبه‌اش را پذیرفت و این همان تعبیری است که خدا فرمود: تَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فتاب علیه … و بدان که هیچ بنده‌ی بلادیده‌ای نیست که با نیّت خالص، خدا را با این اسم‌ها بخواند مگر آنکه مستجاب شود.
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۷۲ /بحارالأنوار، ج۲۶، ص۳۳۳/ فرات الکوفی، ص۵۷/ مستدرک الوسایل، ج۵، ص۲۳۸
☀️الصّادق (علیه السلام)- جَاءَهُمَا جَبْرَئِیلُ فَقَالَ … فَسَلَا رَبَّکُمَا بِحَقِّ الْأَسْمَاءِ الَّتِی رَأَیْتُمُوهَا عَلَی سَاقِ الْعَرْشِ حَتَّی یَتُوبَ عَلَیْکُمَا فَقَالَا: اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْأَکْرَمِینَ عَلَیْکَ مُحَمَّدٍ (ص) وَ عَلِیٍّ (ع) وَ فَاطِمَهًْ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ الْأَئِمَّهًْ (ع) إِلَّا تُبْتَ عَلَیْنَا وَ رَحِمْتَنَا فَتَابَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ فَلَمْ تَزَلْ أَنْبِیَاءُ اللَّهِ بَعْدَ ذَلِکَ یَحْفَظُونَ هَذِهِ الْأَمَانَهًْ وَ یُخْبِرُونَ بِهَا أَوْصِیَاءَهُمْ وَ الْمُخْلَصِینَ مِنْ أُمَمِهِمْ.
🔅امام صادق (علیه السلام) جبرئیل (ع) نزد آدم (ع) و حوا (س) آمده و گفت: «… به حقّ آن نام‌هایی که بر گوشه‌ی عرش مشاهده نمودید، از پروردگار خود بخواهید تا توبه شما را بپذیرد». پس آنان چنین گفتند: «خداوندا! از تو می‌خواهیم به حقّ آنان که ارجمندترین آفریدگان در نزد تو هستند؛ به حقّ محمّد (ص) و علی (ع)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن، حسین و ائمّه (ع) توبه‌ی ما را قبول فرما و ما را مشمول رحمت خود گردان»! آنگاه خداوند توبه‌ی ایشان را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است. بعد از آن نیز همواره پیامبران (ع) این امانت را نگهداری می‌نمودند و اوصیاء خود و افراد با اخلاص امّت‌های خویش را از این امانت باخبر می‌ساختند.
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۷۴ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۱۷۴/ نورالثقلین/ المناقب، ج۱، ص۲۸۳ و البرهان
✨✨✨✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨✨✨✨
🤲 یا فاطر بحقِّ فاطمه، عجّل لولیّک الفرج
ثبت دیدگاه