«أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ»
[يا (كارهايشان) مانند تاريكيهايی است كه در دريايی ژرف است كه موجی آن را میپوشاند (و) روی آن موجی (ديگر) است (و) بالای آن ابری است. تاريكيهايی است كه بعضی بر روی بعضی قرار گرفته است. هر گاه (غرقه) دستش را بيرون آورد، به زحمت آن را میبيند و خدا به هر كس نوری نداده باشد، او را هيچ نوری نخواهد بود]
☀️- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ… عَنْ صَالِحِ بْنِ سَهْلٍ الْهَمْدَانِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى… قُلْتُ أَوْ كَظُلُماتٍ قَالَ الْأَوَّلُ وَ صَاحِبُهُ- يَغْشاهُ مَوْجٌ الثَّالِثُ- مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ ظُلُمَاتٌ الثَّانِي- بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ مُعَاوِيَةُ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ فِتَنُ بَنِي أُمَيَّةَ- إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ الْمُؤْمِنُ فِي ظُلْمَةِ فِتْنَتِهِمْ- لَمْ يَكَدْ يَراها وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً إِمَاماً مِنْ وُلْدِ فَاطِمَةَ ع- فَما لَهُ مِنْ نُورٍ إِمَامٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قَالَ فِي قَوْلِهِ- يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ أَئِمَّةُ الْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَسْعَى بَيْنَ يَدَيِ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِأَيْمَانِهِمْ حَتَّى يُنْزِلُوهُمْ مَنَازِلَ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
🔅 همدانى گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: (تأويل اين كلمات را بفرمائيد) «يا مانند تاريكيها» فرمود: اولى و رفيقش باشند «موجى او را فرا گرفت» سومى است روى آن موجى بود، «اينها ظلماتى است» آن موج دومى است «كه برخى زير برخى متراكمند» معاويه لعنه اللَّه و فتنههای بنى اميه است «چون كسى دستش را بيرون كند نزديك نيست كه آن را ببيند» حال مؤمن است در تاريكى فتنه بنى اميه (فجايع بنى اميه بر مؤمنين احاطه كند و آنها را سرگردان نمايد) «و كسى كه خدا براى او نورى مقرر نفرموده» يعنى امامى از اولاد فاطمه عليها السلام ندارد «هيچ نورى براى او نباشد» روز قيامت امامى نداشته باشد، و در باره قول خداى تعالی (آیهی 12 سوره حدید) «نور آنها از پيش رو و طرف راست مي شتابد» فرمود: روز قيامت ائمه مؤمنين از پيش رو و طرف راست مؤمنين مي شتابند تا ايشان را به منازل اهل بهشت وارد سازند.
📚 كافی، ج ۱، ص ۱۵۱، ح ۵ / تفسير البرهان
☀️ از حكم و حُمران، روایت شده كه از امام صادق علیه السلام در باره آیه شریفه: «أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُّجِّیٍّ» سئوال كردم. آن حضرت علیه السلام فرمودند: مراد از آن «فلانی و فلانی» است و «یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ» اصحاب جمل، صفین و نهروان است و «مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ» منظور بنی امیه است و «إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ» منظور همان امیر مؤمنان علیه السلام است كه در تاریكیهای بنی امیه قرار گرفته و «لَمْ یَكَدْ یَرَاهَا» اشاره به این مسئله دارد كه هر گاه امیر مؤمنان علیه السلام زبان به سخنان حكمت آمیز گشاید، كسی سخنان او را نمیپذیرد، مگر آن كه ولایت و امامت او را پذیرفته باشد و منظور «وَمَن لَّمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا» آن است كه هر كس را كه خداوند متعال در دنیا برای او امامی قرار نداده باشد. «فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ» در آخرت نیز امامی نیست كه او را راهنمایی كند تا به تبعیت از او به بهشت راه یابد.
📚 تأویل الآیات، ج ۱، ص ۳۶۵، ح ۱۵ / تفسير البرهان
✨✨✨✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨✨✨✨
اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم العن الجبت و الطاغوت، حَتَّی تَرضی فاطمة الزهراء سلام الله علیها
ثبت دیدگاه