«فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلّهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبيلاً وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمينَ»
[در آن، نشانه‌هاى روشن، [از جمله] مقام ابراهيم است؛ و هركس داخل آن [حرم] شود، در امان خواهد بود و براى خدا بر مردم [واجب] است كه آهنگ خانه‌ی [او] كنند، آن‌ها كه توانايى رفتن به‌سوى آن دارند. و هركس كفر ورزد [و حجّ را ترك كند، به خود زيان رسانده]، و خداوند از همه‌ی جهانيان، بى‌نياز است.]
☀️الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ قَالَ: جُعِلْتُ فِدَاکَ قَوْلُ اللَّهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً وَ قَدْ یَدْخُلُهُ الْمُرْجِئُ وَ الْقَدَرِیُّ وَ الْحَرُورِیُّ وَ الزِّنْدِیقُ الَّذِی لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ قَالَ لَا وَ لَا کَرَامَهًْ قُلْتُ فَمَهْ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ مَنْ دَخَلَهُ وَ هُوَ عَارِفٌ کَمَا هُوَ عَارِفٌ لَهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ کُفِیَ هَمَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًْ.
🔅 علی‌بن‌عبدالعزیز گوید: [به امام صادق (علیه السلام)] عرض کردم: «جانم به فدایت! سخن خداوند متعال: آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً؛ درحالی‌که گاهی مرجئه و قدری و حروری و زندیق که به خدا ایمان ندارند در آن [ها] داخل می‌شود. آیا این‌ها هم دارای کرامت ورود در خانه‌ی خدا و در امان خواهند بود»؟ فرمود: «نه! این داخل‌شدن در خانه‌ی خدا کرامت برای آن‌ها نیست». عرض کردم: «فدایتان شوم! پس چه کسی دارای این کرامت است»؟ فرمود: «کسی که داخل خانه‌ی خدا شود و همچنان‌که آن را می‌شناسد حقّ ما را بشناسد، از گناهانش خارج شود و غم و اندوه دنیا و آخرت از او برطرف شود».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۶۸۸ بحارالأنوار، ج۹۶، ص۳۶۹/ العیاشی، ج۱، ص۱۸۹/ العیاشی، ج۱، ص۱۹۰/ مستدرک الوسایل، ج۹، ص۳۵۹/ نورالثقلین
☀️ عَنْ شُعَیْبِ بْنِ أَنَسٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ أبو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) لأبی حنیفهًْ: یَا أَبَاحَنِیفَهًْ أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً أَیْنَ ذَلِکَ مِنَ الْأَرْضِ قَالَ الْکَعْبَهًْ قَالَ أَ فَتَعْلَمُ أَنَّ الْحَجَّاجَ بْنَ یُوسُفَ حِینَ وَضَعَ الْمَنْجَنِیقَ عَلَی ابْنِ الزُّبَیْرِ فِی الْکَعْبَهًْ فَقَتَلَهُ کَانَ آمِناً فِیهَا قَالَ فَسَکَتَ … و قَنَّعَ رَأْسَهُ وَ خَرَجَ وَ هُوَ یَقُولُ أَعْلَمُ النَّاسِ وَ لَمْ نَرَهُ عِنْدَ عَالِمٍ فَقَالَ أَبُوبَکْرٍ الْحَضْرَمِیُّ جُعِلْتُ فِدَاکَ الْجَوَابُ فِی الْمَسْأَلَتَیْنِ الْأَوَّلَتَیْنِ فَقَالَ یَا أَبَابَکْرٍ سِیرُوا فِیها لَیالِیَ وَ أَیَّاماً آمِنِینَ فَقَالَ مَعَ قَائِمِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ أما قَوْلُهُ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً فَمَنْ بَایَعَهُ وَ دَخَلَ مَعَهُ وَ مَسَحَ عَلَی یَدِهِ وَ دَخَلَ فِی عَقْدِ أَصْحَابِهِ کَانَ آمِناً.
🔅 شعیب‌بن‌انس از بعضی از اصحاب امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که [گفته‌اند]: امام صادق (علیه السلام) به ابوحنیفه فرمود: «ای اباحنیفه! از سخن خدای عزّوجلّ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً؛ به من خبر بده که آن کجای زمین است»؟ گفت: «کعبه»! فرمود: «می‌دانی که حجّاج‌بن‌یوسف منجنیق را در کعبه بر ابن‌زبیر بست و او را کشت؛ آیا ابن‌زبیر در کعبه در امان بود»؟ پس [ابوحنیفه] ساکت شد … و سرش را پوشاند و بیرون رفت می‌گفت: «داناترین مردم است درحالی‌که او را نزد عالمی ندیده‌ایم». ابوبکر حضرمی عرض کرد: «فدایت شوم پاسخ دو مسأله‌ی اوّل چیست»؟ فرمود: «ای ابابکر! شب‌ها و روزها در این آبادی‌ها با ایمنی [کامل] سفر کنید! یعنی همراه قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما اهل‌بیت (علیهم السلام) با ایمنی سفر کنید و امّا سخن خدا وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً؛ پس هرکس با او بیعت کند و همراه او داخل خانه‌ی خدا شود و دست او را بفشارد و در زمره‌ی یاران او درآید، در امان است».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۶۸۸ بحارالأنوار، ج۲، ص۲۹۴/ علل الشرایع، ج۱، ص۸۹/ نورالثقلین/ بحارالأنوار، ج۲، ص۲۸۷/ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۲۱۴/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۳۶/ الاحتجاج، ج۲، ص۳۶۰/ الصراط المستقیم، ج۳، ص۲۱۱/ المناقب، ج۴، ص۲۵۲
✨✨✨✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨✨✨✨
🤲 اللهم عجل لولیک الفرج
🤲 اللهم العن الجبت و الطاغوت
🤲 اللهم ارْزُقْنِي حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ و زیارَة قَبْرِ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ و الأئمة المعصومین عَلَیْهِمُ السَّلاَم
ثبت دیدگاه