«ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللهُ سَميعٌ عَليمٌ»
[آنها فرزندان [و دودمانى] بودند كه [از نظر پاكى و تقوا و فضيلت]، همانند يكديگر بودند؛ و خداوند، شنوا و داناست.]
☀️ الصّادق (علیه السلام)- النَّاسُ أَغْفَلُوا قَوْلَ رسولالله (صلی الله علیه و آله) فِی عَلِیٍّ (ع) یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ کَمَا أَغْفَلُوا قَوْلَهُ یَوْمَ مَشْرَبَهًْ أُمِّ إِبْرَاهِیمَ أَتَی النَّاسُ یَعُودُونَهُ فَجَاءَ عَلِیٌّ (ع) لِیَدْنُو مِنْ رسولالله (ص) فَلَمْ یَجِدْ مَکَاناً فَلَمَّا رَأَی رسولالله (ص) أَنَّهُمْ لَا یُفْرِجُونَ لِعَلِیٍّ (ع) قَالَ یَا مَعْشَرَ النَّاسِ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَیْتِی تَسْتَخِفُّونَ بِهِمْ وَ أَنَا حَیٌّ بَیْنَ ظَهْرَانَیْکُمْ أما وَ اللَّهِ لَئِنْ غِبْتُ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَغِیبُ عَنْکُمْ إِنَّ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَهًْ وَ الرِّضْوَانَ وَ الْبُشْرَی وَ الْحُبَّ وَ الْمَحَبَّهًْ لِمَنِ ائْتَمَّ بِعَلِیٍّ (ع) وَ تَوَلَّاهُ وَ سَلَّمَ لَهُ وَ لِلْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ حَقٌّ عَلَیَّ أَنْ أُدْخِلَهُمْ فِی شَفَاعَتِی لِأَنَّهُمْ أَتْبَاعِی فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی مَثَلٌ جَرَی فِی إِبْرَاهِیمَ (ع) لِأَنِّی مِنْ إِبْرَاهِیمَ (ع) وَ إِبْرَاهِیمُ (ع) مِنِّی وَ دِینِی دِینُهُ وَ سُنَّتِی سُنَّتُهُ وَ فَضْلُهُ فَضْلِی وَ أَنَا أَفْضَلُ مِنْهُ وَ فَضْلِی لَهُ فَضْلٌ تَصْدِیقُ قَوْلِ رَبِّی ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ.
امام صادق (علیه السلام) مردم از گفتار رسولخدا (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر دربارهی علی (ع) غافل شدند. همچنانکه در روز مشربه امّابراهیم غافل شد. آن روز مردم برای عیادت پیامبر (ص) به نزد او آمده بودند. سپس علی (ع) آمد و خواست که نزدیک رسولخدا (ص) بنشیند ولی جایی را پیدا نکرد. وقتی رسولخدا (ص) متوجّه شد که آنها برای علی (ع) جا باز نمیکنند، فریاد زد: «ای مردم! برای علی (ع) جا باز کنید». سپس دست او را گرفت و او را نزد خود نشاند و فرمود: «ای گروه مردم! اینها خاندان من هستند و شما نسبت به آنها بیتوجّهی میکنید. درحالیکه من زنده هستم و در میان شما. به خدا قسم! اگر من از شما بگذرم خداوند از شما نمیگذرد زیرا آسایش و راحتی و بهشت و شادی و بشارت و محبّت نصیب کسی خواهد شد که بهدنبال علی (ع) و ولایتش بوده و تسلیم او و جانشینان او باشد. در اینصورت من شفیع آنها خواهم بود زیرا آنها پیروان من هستند و هرکس از من پیروی کند از من است. مانند همان چیزی که در میان پیروان ابراهیم (ع) اتّفاق افتاد زیرا من از ابراهیم (ع) هستم و او از من است. دین او، دین من و دین من، دین او، سنّت او سنّت من و فضل او جزئی از فضل من است و من از او برتر هستم. و فضل من جزئی از فضل اوست و گفتار خداوند، حرف من را تأیید میکند؛ آنجا که میفرماید: ذُرِّیَّةً بَعضُهَا مِن بَعضٍ وَاللهُ سَمِیع علِیمٌ».
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۴۲/ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۵۴ و ، ج۲۷، ص۹۲ و ج۳۶، ص۲۷۹/ البرهان/ العیاشی، ج۱، ص۱۶۹/ الغیبهًْ للنعمانی، ص۹۱/ فضایل الشیعهًْ، ص۳۳/ المحاسن، ج۱، ص۱۵۲
☀️ الباقر (علیه السلام)- مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ قَدْ فَرَغَ مِنَ الْأَمْرِ فَقَدْ کَذَبَ لِأَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْمَشِیَّهًْ فِی خَلْقِهِ یُحْدِثُ مَا یَشَاءُ وَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ وَ قَالَ ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ فَآخِرُهَا مِنْ أَوَّلِهَا وَ أَوَّلُهَا مِنْ آخِرِهَا فَإِذَا خَبَّرَ عَنْهَا بِشَیْءٍ مِنْهَا بِعَیْنِهِ أَنَّهُ کَائِنٌ فَکَانَ فِی غَیْرِهِ مِنْهُ فَقَدْ وَقَعَ الْخَبَرُ عَلَی مَا أَخْبَرُوا أَ لَیْسَ فِی أَیْدِیهِمْ أَنَّ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ إِذَا قِیلَ فِی الْمَرْءِ شَیْءٌ فَلَمْ یَکُنْ فِیهِ ثُمَّ کَانَ فِی وُلْدِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَقَدْ کَانَ فِیه.
🔅 امام باقر (علیه السلام) هرکس خیال کند که کار تمام شده دروغ گفته زیرا خداوند دارای اراده است دربارهی مخلوقات خود هرچه بخواهد و هرچه مایل باشد انجام میدهد و فرموده است: ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ پس آخرین ما از اوّلی است و اوّلی از آخری است وقتی خبر دادند که جریانی در مورد فلان شخص ما است. آن جریان در یکی دیگر از ما به وقوع پیوست آن خبری که دادهاند درست مطابق واقع پیش آمده است مگر خودشان این روایت را از حضرت صادق (ع) نقل نمیکنند که فرمود: «اگر دربارهی شخصی چیزی گفته شد ولی در او نبود بعد در فرزندش پیدا شد در خود او بوده است».
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۴۲/ بحارالأنوار، ج۲۶، ص۲۲۳/ العیاشی، ج۱، ص۱۶۹/ قرب الإسناد، ص۱۵۴ /نورالثقلین/البرهان
✨✨✨✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨✨✨✨
🤲اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر
🤲 اللهم العن الجبت و الطاغوت و النعثل
ثبت دیدگاه