«آمَنَ ألرّسول بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ اَلْمَصِيرُ»
[پیامبر، به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است؛ و همهی مؤمنین [نیز]، به خدا و فرشتگانش و کتابهاى او و فرستادگانش، ایمان آوردهاند؛ [و گفتند:] «ما در میان هیچ یک از پیامبران او، فرق نمىگذاریم [و به همه ایمان داریم]». و گفتند: «شنیدیم و اطاعت کردیم. پروردگارا! به آمرزشِ تو امیدواریم؛ و بازگشت [ما] بهسوى توست».]
☀️عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لَهُ أَعْطَیْتُ لَکَ وَ لِأُمَّتِکَ کَنْزاً مِنْ کُنُوزِ عَرْشِی فَاتِحَهًَْ الْکِتَابِ وَ خَاتِمَهًَْ سُورَهًِْ الْبَقَرَهًْ.
🔅پیامبر (صلی الله علیه و آله) خداوند تعالی به من فرمود: من به تو و به امّت تو، گنجینهای از گنجینههای عرشم دادم که سورهی فاتحهًْالکتاب و آیات آخر سورهی بقره میباشد.
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۳۰ / بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۶۳
☀️أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَمَّا الرُّخْصَهًُْ الَّتِی ظَاهِرُهَا خِلَافُ بَاطِنِهَا وَ الْمُنْقَطِعُ الْمَعْطُوفُ فِی التَّنْزِیلِ هُوَ أَنَّ الْآیَهًَْ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ کَانَتْ تَجِیءُ بِشَیْءٍ مَا ثُمَّ تَجِیءُ مُنْقَطِعَهًَْ الْمَعْنَی بَعْدَ ذَلِکَ وَ تَجِیءُ بِمَعْنَی غَیْرِهِ ثُمَّ تَعْطِفُ بِالْخِطَابِ عَلَی الْأَوَّلِ مِثْلُ قَوْلِهِ تَعَالَی آمَنَ ألرّسول بِما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَکَ رَبَّنا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ ثُمَّ اسْتَأْنَفَ الْکَلَامَ فَقَالَ لا یُکَلِّفُ اللهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ ثُمَّ رَجَعَ وَ عَطَفَ تَمَامَ الْقَوْلِ الْأَوَّلِ فَقَالَ رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا إِلَی آخِرِ السُّورَهًِْ وَ هَذَا وَ أَشْبَاهُهُ کَثِیرٌ فِی الْقُرْآن.
أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به بیان اقسام آیات قرآن پرداخته و برای هر یک مثالی ذکر کردهاند، از آن جمله فرمودهاند: در قرآن گاهی فاصلهای بین آیات میافتد که آیات میانی با آیات اطراف آن با یکدیگر [از لحاظ موضوع] مخالفاند،] آن فاصلهای که بین آیات افتاده و مضمون آیات میانی با آیات اطراف آن مخالف است، و در کلام خدا، از جملات قبل قطع معنایی شده و سپس مجدّداً معنا به آن عطف میشود، مربوط به آنجایی است که آیهای در کتاب خدای عزّوجلّ میآید. سپس بعد از آن معنی را قطع کرده و معنای دیگری را میآورد. سپس دوباره به همان خطاب اول باز میگردد. مانند این سخن خداوند متعال: آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَکَ رَبَّنا وَ إِلَیْکَ الْمَصیر سپس کلام را از نو آغاز کرد و فرمود: لا یُکَلِّفُ اللهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ سپس به سخن اوّل بازگشت و به آن متمایل شد و فرمود: رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا … این و مشابه آن در قرآن زیاد است.
📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۳۰ / بحارالأنوار، ج۹۰، ص۳۱
✨✨☀️☀️☀️☀️✨✨
🤲 اللهم ما عَرَّفْتَنا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْناهُ وَما قَصُرْنا عَنْهُ فَبَلِّغْناهُ.
خدايا! هر آنچه که از حق به ما شناساندي تاب و تحملش را نيز به ما بده و هر آنچه که ما در رسيدن به آن کوتاهی کردیم ما را به آن برسان.
ثبت دیدگاه