« *وَ لاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَی رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* »
[و آنهايی را كه جز خدا را میخوانند دشنام مدهيد كه آنان از روی دشمنی (و) به نادانی، خدا را دشنام خواهند داد. اين گونه برای هر امتی كردارشان را آراستيم؛ آن گاه بازگشت آنان به سوی پروردگارشان خواهد بود و ايشان را از آن چه انجام میدادند ، آگاه خواهد ساخت.]
از ابو عبدالله امام صادق علیه السلام در باره این فرموده *پیامبر اكرم* ـ سلام و درود خدا بر او و اهل بیت او باد ـ ، سئوال شد: *همانا شرك نامحسوستر از راه رفتن مورچه بر روی سنگ صاف و سیاه در شب تاریك است.* ایشان فرمودند: *مؤمنان آن چه را مشركین به جز خدا عبادت میكردند ، دشنام میدادند و مشركان به آن چه مؤمنان میپرستیدند، بدگویی میكردند . پس خدا مؤمنین را از دشنام دادن به خدایانشان نهی كرد تا كفار، خدای مؤمنان را مورد دشنام قرار ندهند و بدین وسیله مؤمنان برای خدای عز و جل نادانسته شریك قائل نشوند* . آن گاه فرمودند: « *وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ* ».
تفسیر قمی، ج ۱، ص ۲۱۹ / تفسیر البرهان امام صادق علیه السلام فرمود: *سه مجلس وجود دارد كه خدا از آنها نفرت دارد و خشم خود را بر اهل آن مجالس میفرستد* ، پس با آنها همنشینی نكنید: *مجلسی كه در آن زبانی حضور دارد كه در فتوایش دروغ میگوید* ؛ و مجلسی كه *ذكر دشمنان ما در آن تازه و ذكر ما كهنه و فرسوده است* ؛ و مجلسی كه *در آن كسانی باشند كه (مردم را) از ما روی گردان میسازند، در حالی كه تو میدانی.*
سپس امام صادق علیه السلام *سه آیه* از كتاب خدا را تلاوت كردند گویی كه در دهان ایشان بود ـ یا در كف ایشان ـ : « *وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ»، «وَإذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیَاتِنَا فَأعْرِض عَنْهُمْ حَتَّی یَخُوضوا فِی حَدِیث غَیْرِهِ،* «انعام/۶۸» [و چون ببینی كسانی [به قصد تخطئه] در آیات ما فرو میروند، از ایشان روی برتاب تا در سخنی غیر از آن درآیند]، « *وَلا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ ألْسِنَتُكُمْ اَلْكَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَهذَا حَرَامٌ لِتَفتَرُوا عَلَی اللَّه الْكَذِبَ* »«نحل/۱۱۶» [و برای آن چه زبان شما به دروغ میپردازد مگویید این حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ بندید].كافی، ج ۲، ص ۲۸۰، ح ۱۲
عمر طَیالِسی، از امام صادق علیه السلام نقل كرده است كه: از ایشان در باره این سخن خدای تبارك و تعالی: « *وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ* » پرسیدم. پس فرمود: ای عُمَر! *آیا كسی را دیدهای كه به خدا دشنام دهد؟* گفتم: خدا مرا فدای تو كند، چگونه ممكن است؟ فرمودند: *هر كه ولی خدا را دشنام دهد، خدا را دشنام داده است.*– تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۴۰۳، ح ۷۹ /تفسیر البرهان امام باقر (علیه السلام)- *در تورات نوشته* شده است در مناجاتی که خدای عزّوجلّ با موسی (علیه السلام) کرد، آمده: *ای موسی (علیه السلام)! سِرّم را در رفتار خودت پنهان کن، و در علانیت، مدارا را با دشمن خودم و خودت بر مردم عیان کن، و نزد آنان برایم با پدیدار کردن راز نهانم دشنام متراش، تا با آنان در دشنام به من شریک نشوی.*تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۵۴۰ القمی، ج۱، ص۲۱۳/ البرهان
تذکر : *منظور از شرک، شرک در ولايت است،* یعنی کسی را در ولایت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام شریک بدانی، و اینکه ما در اسلام *فحش دادن و حرفهای زشت و رکیک زدن نداریم* و مومنین *عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ* (مومنون :٣)یعنی از گفتار لغو و بیهوده اعراض میکنند و فقط لعن و سب نسبت به دشمنان اهل بیت علیهم السلام داریم و این در آیات قرآن و روایات و دعاها به وفور دیده میشود. *البته تَقیِّه هم داریمو در جاهایی که عمومیست و نمیدانیم که افراد حاضر چه دین و مسلکی دارند باید تقیه کنیم….*
*اللهم عجل لولیک الفرج*
*اللهم العن الجبت و الطاغوت*
*اللهم وَفِّقْنا لِمَا تُحِبُّ وَ تَرضی.*
ثبت دیدگاه