إذا أبغَضَ اللّه ُ عَبدا حَبَّبَ إلَيهِ المالَ ، وبَسَطَ لَهُ الآمالَ ، وألهَمَهُ دُنياهُ ، وَوكَلَهُ إلى هَواهُ ؛ فَرَكِبَ العِنادَ ، وبَسَطَ الفَسادَ ، وظَلَمَ العِبادَ.
هرگاه خداوند ، بنده اى را دشمن داشته باشد ، مال را محبوب او مى گرداند ، آرزوهايش را مى گستراند ، انديشه دنيا خواهى را در او مى افكند و او را با هواى نفسش وامى گذارد . در نتيجه ، او بر توسن سركشى سوار مى شود ، فساد را مى گسترد و به بندگان ، ستم مى كند .
📙أعلام الدين،ص۲۷۸
📚بحار الأنوار،ج۱۰۳،ص۲۶،ح۳۴
ثبت دیدگاه