كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص193
– حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ يَزْعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِيعَةٌ حَتَّى يَمُوتَ فَلَيْسَ هُوَ لَنَا بِشِيعَةٍ وَ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِيفَانِ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
پدرم رحمة اللَّه عليه و على بن الحسين از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد ابن عيسى، از پدرش، از سيف بن عميره، از شخصى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلامروایت کردند که حضرت فرمودند:
كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام نرود و گمانش اين باشد كه از شيعيان ما است و با اين حال فوت كند او شيعه ما نيست و اگر از اهل بهشت هم باشد ميهمان بهشتيان محسوب مىشود.
ثبت دیدگاه