عارفاً بحقه که در روایت آمده یعنی چه؟ اینکه امام جواد (ع) می فرمایند هر کس به زیارت پدرم علی بن موسی الرضا (ع) برود در حالی که عارف به حقش باشد، من بهشت را ضمانت می کنم یعنی چه؟ آیا هر کس زیاد امام را زیارت کند این امام شناس است؟ یا این که من بدانم امام کیست؟ پدر و مادرش چه کسانی هستند؟ سال تولد و محل زندگی و مدّت امامت و محل شهادتشان و راجع به همسر و بچه هایشان بدانم این عارفاً بحقّه است یا نه؟ مسلماً اینطور نیست. چون اگر این طور باشد یک مستشرق بی دین انگلیسی بهتر از ما این ها را می داند.
لذا از امام صادق (ع) این سؤال را می کنند، ایشان در جواب می فرمایند:
عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يُقْتَلُ حَفَدَتِي بِأَرْضِ خُرَاسَانَ فِي مَدِينَةٍ يُقَالُ لَهَا طُوسُ مَنْ زَارَهُ إِلَيْهَا عَارِفاً بِحَقِّهِ أَخَذْتُهُ بِيَدِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَدْخَلْتُهُ الْجَنَّةَ وَ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْكَبَائِرِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا عِرْفَانُ حَقِّهِ قَالَ يَعْلَمُ أَنَّهُ إِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ غَرِيبٌ شَهِيدٌ مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ سَبْعِينَ شَهِيداً مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَى حَقِيقَةٍ الأمالي(للصدوق) (النص؛ ص121) ایشان در جواب سوال می فرمایند: نوه ی من در آینده در سرزمین خراسان در شهری که به آن طوس می گویند کشته خواهد شد. هر کس او را زیارت کند در حالی که عارف به حقش باشد روز قیامت من دستش را می گیرم و او را داخل بهشت می کنم، اگر چه از گناهکاران باشد. حمزه بن حُمران گفت: گفتم فدای تو شوم عرفان و شناخت حق او (امام رضا (ع) ) چیست ؟ امام صادق (ع) فرمودند:
توضیحات استاد:
1– (مفترض الطاعه)، اول باید اعتقاد داشته باشید که امام واجب الاطاعه است یعنی اطیعوا الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم: اطاعت کنید از خدا و اطاعت کنید از رسول خدا و اطاعت کنید از اولی الامر که همان امام است. امام، نفس رسول الله است و اطاعت از امام، اطاعت از رسول و اطاعت از خداست. هر چه می گوید در زمین فصل الخطاب است؛ ما ینطق عن الهوی الاوحیٌ یوحی، نه اینکه پیغمبر هر چه بگوید وحی است. “وَحیُ یوحی” یعنی هر چه راجع به علی بن ابی طالب می گوید، وحی است. علی منسوب من الله است از عوالم اولی. لذا امیرالمؤمنین روح فی الارواحاست، پیغمبر روح فی الارواح است یعنی در عالم ذَر بر ارواح مبعوث شدند. باید اعتقاد داشته باشی هر چه امام بگوید چرا ندارد. مثلاً بگوید “التَّوْحِيدُ أَنْ لَا تَتَوَهَّمَه“: توحید این است که خدا را توهّم نکنی چرا ندارد “وَ الْعَدْلُ أَنْ لَا تَتَّهِمَه“ و عدل این است که خدا را متّهم نکنی (به فعل خودت)، چرا ندارد. یا ” التَّوْحِيدُ أَنْ لَا تُجَوِّزَ عَلَى رَبِّكَ مَا جَازَ عَلَيْكَ “، توحید این است که آنچه برتوی بشر جایز است بر خدا جایز ندانی چرا ندارد “وَ الْعَدْلُ أَنْ لَا تَنْسُبَ إِلَى خَالِقِكَ مَا لَامَكَ عَلَيْه” و عدل این است که نسبت ندهی به خدا آنچه را تو به وسیله ی آن ملامت می شوی، چرا ندارد. سخن امام سخن خداوند است و حجّت است .در امام، لِمَ وَ بِمَ و چرا و برای چه وجود ندارد . عالِمی است که جهل ندارد؛ یعنی اینطور نیست که از ایشان سوال کنند بگوید حالا من بروم مطالعه کنم بعد جواب شما را می دهم اگر صلاح بدانند، جواب طرف را به اندازه درک و فهمش می دهند و اگر صلاح ندانند چیزی نمی گویند. باید اعتقاد داشته باشی که امام یکّه ی زمانه است و بی بدیل است، بدل ندارد، تالی تلو ندارد. امام بَدو است، باید اعتقاد داشته باشی که هر چه امام می گوید چه از اصول دین و چه از فروع دین و چه از نظر پزشکی و اخلاقی و رفتاری همه حق است و باید اطاعت کنی و بگویی چشم، چون علم اولین و آخرین نزد امام است. روح مدبر عالم خلقت است و به اذن الله کار خدایی می کند.
2- غریب. باید اعتقادداشته باشی که امامِ غریب است یعنی “بئر المعطّله” هستند: مانند چاه پر آبی هستند که معطّل مانده اند و کسی از آن استفاده نمی کند، یعنی با وجود اینکه خداوند علم اولین و آخرین را به آنها داده، ولی مردم نرفتند در خانه آنها، تا از علمشان استفاده کنند و از آن اول بعد از شهادت پیغمبر خاتم صلی الله علیه و اله و سلم به جای اینکه مردم در خانه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام بروند، به درخانه اولی و دومی رفتند. باید اعتقاد داشته باشد که حجة بن الحسن عج الله تعالی فرجه الشریف که اگر خدا حجابش را بردارد می بینی که مانند جدّ غریبشان امام حسین (ع) می فرمایند: هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنِی.
3- شهید. باید اعتقاد داشته باشی که امام شاهد و شهید است، یعنی می بیند. خداوند در آیه 105 سوره توبه می فرماید: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُون. یعنی هر کاری می خواهید بکنید ولی خدا و رسول خدا و مؤمنون که منظور ائمه هستند، عمل شما را می بینند. در اذن دخول هم می گوییم: يَرَوْنَ مَقَامِي وَ يَسْمَعُونَ كَلَامِي وَ يَرُدُّونَ سَلَامِي. یعنی گواهی می دهم که تو ای امام، من را می بینی و سخن من را می شنوی و جواب سلامم را می دهی وَ أَنَّكَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعِي كَلَامَهُم، و گواهی می دهم که خدایا تو در گوش من پرده افکندی که سخن آنها را نشنوم. بایداعتقاد داشته باشی امام عَین الله، اُذُن الله و … است کار خدایی می کند و همه اعمال و نیّات درونی ما را می دانند. باید اعتقاد داشته باشی محمّد و آل محمّد صلی الله علیه و اله وسلم چه زنده باشند و چه مرده، آنان زنده اند، می بینند مقام ما را و در عین وحدت، کثرت دارند. یعنی اینطور نیست که اگر یک شیعه در تهران به امام توجه کند از شیعه دیگرش که در آمریکاست امام غافل است، نه امام در آن واحد می تواند به میلیاردها میلیارد صدا توجه کند و جواب سلام همه را بدهد. از کانال امام به میلیادرها میلیارد ذی شعور قدرت و حیات داده می شود.
ادامه ترجمه حدیث، امام صادق (ع) فرمودند: اینکه بداند امام 1- واجب الاطاعت است و 2- غریب است (در زمان خودش) 3- شاهد و گواه است (بر خلق) هر کس که با این اعتقاد برود به زیارت امام (عارفاً بحقه) عارف به حق امام است و خداوند تعالی به او پاداش هفتادهزار شهید از شهدایی که بین یدی رسول الله به فرمان رسول خدا به جنگ با کفار رفتند و شهید شده اند را به او می دهد.
با این اعتقادات بروی در خانه امام و به زیارت امام بروی خداوند گناهان گذشته و آینده ات را می آمرزد و به بهشت می برد. عارفاً بحق الامام این است که باری از دوش امام برداری والاّ می شوی وَ حَمَلُوا النَّاسَ عَلَى أَكْتَافِ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة (زیارت قبر علی بن موسی الرضا (ع) عیون الاخبار ج 2، ص 267) یعنی کسانی که مردم را بر دوش آل محمّد سوار کردند، پروردگارا! من با لعنت بر آنها به سوی تو تقرّب می جویم و از آنها در دنیا و آخرت بیزاری می کنم. متاسّفانه بیشتر مردم نمی دانند که این لعن که می کنند به خودشان بر می گردد!
ثبت دیدگاه