بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ
“اَلسّلامُ عَلَیکَ یا صاحِبَ الزَّمانِ وَ مَظهَرَ الایمانِ وَ مُلَقِّنَ اَحکامِ القُرآن”
و سپاس بیکران خدایی را که به ما منّت عظیمی گذارد و ما را با دین مبین اسلام آشنا کرد و برای ما امامان معصومی قرار داد که مصباح الهدایه و کلید معرفت هستند. بسی فخر و مباهات ما را که با آنها آشنا شدیم و محبّ آنها هستیم. به خود می بالیم که امام معصومی داریم که فرزند علی بن ابی طالب و زهرای مرضیه است. هر چند در پس پرده غیبت قرار گرفته و چشم های آلوده به معصیت ما قادر به درک ایشان نیست. ما مدیون خداوند هستیم که امام عصر را که عصارة الانبیاء و خلاصةالاوصیاء است به رهبری ما برگزید. او شفیق ترین مهربان ترین و دلسوزترین افراد نسبت به ماست. (صَلَواتُ الله عَلَیهِ وَ عَلی آبائِهِ الاَئمَّةِ الهادینَ وَ القادَةِ المَیامین)
سلام بر او و پدران پاکش … سلام بر محبین و شیعیانش … و سلام بر پاکانی که حضورش را درک کردند … از خدا طلب هدایت می کنیم، طلب معرفت می کنیم، باشد که ما هم در زمره ی خاک قدمگاهش باشیم. خدا کند از محبینش باشیم و از کسانی نباشیم که معروف به مردم کوفه شدند. خدا کند از جمله کسانی نباشیم که می گویند برادران یوسف بودند. آنها که موسی و عیسی و ابراهیم را ترک کردند و آنها که یونس را مجبور به نفرین کردند. خدایا به ما بیاموز حقوقی را که نسبت به مولایمان برگردن ماست. خدایا ما را در صراط مستقیم قرار ده. خدایا به ما قلب سلیم و نور معرفت و ایمان پاک عطا فرما.
ای مولای ما در مقابلت جز عرض شرمندگی و اعتراف به قصور و کوتاهی نسبت به شما حرفی نداریم. ما به تو بد کردیم. نه تنها درک نکردیم، بلکه قلب نازنیت را نیز به درد آوردیم. ما کوتاهی کردیم. ما دیر به یاد شما افتادیم. ما بچه های سرگردانی هستیم؛ همۀ حواسمان به ظواهر فریبنده دنیاست. ما با آنها خو گرفته ایم و تازه کمی متوجه شده ایم که چه بر سرمان آمده است. ما کاروان از قافله عقب مانده ایم. ما کوته فکرانی هستیم که دست خود را اشتباهی به دست دیگری دادیم. ما راه را اشتباهی رفتیم ولی امید داریم اکنون که کمی پی به اشتباه خود برده ایم و سنگینی غم غیبت پدر را بر قلب خود احساس کردیم، بتوانیم جبران کنیم. ای کاش بتوانیم این غفلت چهل ساله را یک شبه جبران کنیم. ما از کار خود پشیمانیم ای وای بر ما که نمی دانم چه نامی می توان بر ما گذاشت؟ چگونه توانستیم اسباب رنج و زحمتش را فراهم کنیم و خود سر مست و شاد باشیم. چگونه ما به خود اجازه دادیم غیبت پدر را طولانی تر کنیم. در صحنه ای که جای پنهان شدن ندارد، اگر امیرالمؤمنین (ع) را ببینیم چه جوابی به او بدهیم؟ ما حتی نمی توانیم جواب امام حسین(ع) را نیز بدهیم! اگر پرسید که چرا خون مرا پایمال کردید چه کنیم؟
از خداوند می خواهیم با گفتن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم خود را از قید و بند شیطان بیرون آوریم و با بسم الله الرحمن الرحیم وارد ولایت خدا شویم. ما را یاری کن؛ ای مولای ما که ما در این راه بسیار ناتوانیم. ما هر روز صبح با خواندن دعای عهد با تو پیمان ابدیت می بندیم و هر هفته مشتاقانه دعای ندبه ات را خواهیم خواند و با مولایمان هم پیمان می شویم. با هم هم نوا می شویم و مناجات خواهیم کرد. از حضرت زهرا تمنّا خواهیم کرد که ایشان هم برای شیعه بودن ما دعا کند.
دست های ما خالی است و از خود هیچ چیز نداریم و تنها امید ما شمایید! ای مولای ما، دعا کن که در راه باشیم و به بیراهه نرویم. حتی با وجود شما اعمال ما مهر تأیید می خورد و ما به طفیل وجودی شما وجود داریم و زندگی می کنیم. ما نه باید و نه می توانیم بدون شما باشیم. آخر چگونه می شود بدون شما بود. حتی فکرش هم کشنده است. ما بدون شما معنا و مفهومی نداریم. شما همه چیز ما هستید .ما را بپذیر ای مولای ما، دعاهای خاصت را شامل حال ما کن، ما را در این زمانه ی تاریک به حال خود رها نکن ما به اعتبار تو معتقدیم و به سندیت وجودت هست هستیم.
بارالها، به ما عطش المهدی عطا کن تا او را بشناسیم و به معرفت او برسیم و حقش را به بهترین وجه ادا کنیم و در سایه سار مربی گری اش درس بیاموزیم و شاگرد مکتب عشق و عطوفتش باشیم و ما را به زندگی رحمانی برساند. آن زندگی ای که هر انسان عاقل و فهمیده ای آرزوی آن را دارد! خدایا کمک کن که ما کاروانیان از قافله سالار مان جدا نیفتیم و در بیابان ظلمت و جهل سرگردان نشویم. او ولی الله اعظم است و ما را می تواند به اخلاق رحمانی برساند. او حجّت خدا بر روی زمین است. ای مولای ما هر کس بالا رفت، از دعای شما بالا رفت و هر کس عزیز شد، از عزت شما عزیز گشت. هر کسی بخشیده شد، از ریش گرو گذاشتن شما بخشیده شد و هر کس موفق بوده، دعاهای نیمه شب و گریه های شما بدرقه راهش بوده. خدا کند که ما هم جزئی از آنها باشیم. بدون شما اعمال ما به آسمان هفتم نمی رسد و بدون اعمال خوب در قیامت چه همراه خواهیم آورد؟ با دستهای خالی نمی شود در بهشت عدن در جوارت باشیم. بیا با ما مانند مومنین رفتار کن و رئوف بالمومنین باش. بیا ما را از حکمت و معرفت و شناخت خود بهره مند گردان.
با ما چنان کن که هر گاه دلتنگ شما بودیم به دیدن ما بیایی. ما که آدرسی از شما نداریم! گفته بودم ما همان کاروان سرگردانیم ولی شما می دانی ما کجا هستیم، به دیدن ما بیا! مسجد سهله و سرداب مقدس، فرسنگها از ما دور است و توان آمدن به قرار گاهت را نداریم. پاهای ما از حرکت باز مانده و تنبلی و سستی به ما چیره گشته، طوری که اگر امر به جهاد کنی، ما باز ماندگان این داستان هستیم. تن پروری بدن ما را فرسوده کرده و در غفلت غرق شده ایم و حتی حال تکان خوردن نداریم. حال بیدار شدن و نماز شب خواندن. حال مناجات با خدای ارحم الرحمین! چه برسد که برای شما جهاد کنیم! آیا با این حال می توان نام محبّ را نیز حتی بر ما گذاشت؟! وای برما! وای بر غفلت ها و سستی ها و تن پروری های ما! این ها عدم معرفت به امام زمان است. اگر ما معرفت داشتیم می فهمیدیم که مولای ما کسی است که کتاب و حکمت و نکات ناب عرفانی را انتقال می دهد و روح و زندگی لبیک گویانش را ارتقاء می دهد تا دارای خیر و منفعت و برکت دنیایی و آخرتی شوند. اگر به او معرفت داشتیم می دانستیم که هر کسی که تحت ولایت او قرار گیرد، تحت تعلیم و تربیت و تزکیه ی او نیز قرار خواهد گرفت و این دو با هم پیوند دارند. چرا که حضرت علاوه بر مقام امامت و خلیفةاللهی، در مقام تعلیم و تربیت و مربی گری نیز هستند.ایشان جایگاه معرفة الله است و معدن حکمت الهی و رحمانی و قرآن که گنجینه ناب الهی است، در دست اوست.
بار الها کمک کن که ما هم از دسته علی (ع) و اولادش و از علم آموزان معارفشان باشیم و در راه آنها باشیم و آنها را الگو کنیم و عمل کنیم. کمک کن مراقبت های خود را ویژه کنیم، تلاشهای خود را افزایش دهیم تا به مقام قرب آنان نزدیک و نزدیک تر شویم. بارالها ما به امام و مولایمان بد کردیم، نه تنها او را نشناختیم بلکه او را نادیده هم گرفتیم. مولای خود را غصّه دار کردیم. معلوم نیست چه شبهایی از غصّه ی ما اشک ایشان جاری شده و قلب نازنینش به درد آمده است! معلوم نیست چند بار با گناه هایمان، موجبات زحمت ایشان را فراهم کرده ایم تا نیمه شب برای استغفار ما دست به دعا بردارد؟! ما فقط برایشان بار بودیم.
یار که نبودیم هیچ، سربار هم بوده ایم. ما خیلی دلشان را به درد آورده ایم! ولی خدایا ای کاش دعای مستجاب الدعوات را بپذیری و ظهورش را برسانی! ای کاش روزی آید که در مقابلش سر تعظیم فرود آورم. چادرم را فرش زیر پایش کنم. دست مبارکش را ببوسم و هر کاری که از دستم بر می آید، برایش انجام دهم. ای کاش دعای خاصّانت را بپذیری و ظهور موعود را نزدیک کنی که دنیا بسیار کثیف و غیر قابل تحمل شده است. شیعیان عزّت ندارند و به آنها با چشم حقارت دیده می شود. شیعیان مظلوم واقع گشته اند و سیاهی و تاریکی و ظلمت در همه جا موج می زند. دیگر پناهگاهی نیست که بتوان به آن تکیه زد. دیگر راه بلدی نیست که بتوان در راه حرکت کرد و در کوره راه نیفتاد. دیگر آهِ مظلومان و ستمدیدگان پایان پذیرفته! اشک چشم هایشان رو به خشکی است از غم دوری پدر و مولایمان .شادی و نشاطی وجود ندارد. استبداد و ظلم بیداد می کند. نیاز به وجود امام عصر بسیار احساس می شود. خدایا امید امیدمندان نا امید مگردان و حضرت را به ظهورش تعجیل فرما و هر چه زودتر جامعه کریمه را برقرار کن و چشمان نابینای ما را به مقدم حظورش روشن و منوّر گردان که نزدیک است دلها بمیرد و نفس ها پایان یابد و عمرمان کفاف صبر تو را نمی دهد و این بسیار کوتاه است و آن بسیار طولانی .
خدایا ما را خاک درگاه خانه اش گردان. ما را نسیمی کن که صورتش را نوازش می دهد. آفتابی کن که از حضورش نورانی تر گردد. سنگی کن که قدم بر سر آن گذارد. خدایا ظهورش را نزدیک کن و ما را جزو شیعیان و محبینش قرار ده.
آمین یا رب العالمین
بتول بختیاری
ثبت دیدگاه