استاد بزرگوار “سیّد مهدی مرعشی” در 17 مهرماه سال 1358 هجری شمسی در خاندان علم و تقوا در شهر اهواز چشم به جهان گشود. جدّ بزرگوارشان (والد پدرشان) حضرت آیت الله سیّد اسماعیل مرعشی (ره) صاحب مجلّدات نفیس و ارزشمند “اجماعیّات فقه الشّیعه” از روحانیّون خوش نام و متّقی شیعه بودند و والد مادرشان حضرت حجّة الاسلام سیّد عبدالله مرعشی (ره) فرزند حضرت آیت الله سیّد محمّد مرعشی (ره) از تجّار موفّق عراق و ایران بودند .
والده ی پدرشان صبیّه ی آیت الله سیّد جعفر مرعشی (ره) از علمای ربّانی نجف و والده ی مادرشان صبیّه ی آیت الله سیّد احمد مرعشی (ره) رئیس حوزه ی علمیّه سامراء بودند. پدر ایشان دکتر سیّد محمد حسن مرعشی که در رشته ی الهیات صاحب تألیفات و تدریس می باشند و والده ی ایشان از ایّام کودکی آیات قرآن و احادیث محمّد و آل محمّد علیهم السّلام را در گوش فرزند خود نجوا می کردند .در هر صورت ایشان در یک خانواده ی کاملاً سنتّی و مذهبی پا به عرصۀ وجود گذاشت .
پس از ولادت بلافاصله به دلیل تحصیلات پدر در دانشکده ی الهیات از اهواز به تهران هجرت کردند و با سختی و مشکلات جنگ بزرگ شدند و دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان را در مدارس دولتی و غیر دولتی سپری کردند و فوق دیپلم انسانی را اخذ کردند لذا پس از ورود به حوزه های علمیّه و دانشکده ی حقوق اسلامی و علوم قرآن و حدیث و گذراندن ایّام جوانی در حوزه و دانشگاه روح حقیقت طلب استاد را قانع نکرد و به این نتیجه رسیدند برای رسیدن به حقیقت دین، باید از بنای آخور کنده شد و متوسّل به روات احادیث معتبر و اساتید تفسیر روائی و اساتید موثّق اصول عقائد شد و در یک کلام علم محمّد و آل محمّد علیهم السّلام اکتسابی نیست و اعطائی می باشد و همچنین برای اینکه خداوند انسان را متحمّل علوم محمّد و آل محمّد (ع) کند نیاز به گریه و ناله های شبانه و دعا و تهجّد دارد. لذا پس از کسب فیض از اساتید معتبر اصول دین و تفسیر قرآن و همچنین تحقیق و پژوهش عمیق در فقه اکبر (اصول عقائد)، ایشان با تمسّک به آیات قرآن و روایات اهل بیت (ع) به این نتیجه رسیدند که تنها چیزی که گرد غربت را از غیبت کبری می زداید، تعلیم و تعلّم علوم محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به شیعیان می باشد و این فرموده ی امام مهربانی ها حضرت رضا علیه السلام سر لوحه ی زندگی ایشان می باشد که می فرمایند : «يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ يُعَلِّمُهَا النَّاسَ فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَاتَّبِعُونَا؛ علوم ما اهل بیت (ع) را فرا گیرید و به مردم یاد دهید که اگر آن ها زیبایی کلام ما را بدانند از ما پیروی می کنند.[1]».
استاد سیّد مهدی مرعشی به این نتیجه رسیدند همان طور که ما در شیعه احتیاج به کتاب الغدیر صامت داریم، نیاز به الغدیر گویا نیز داریم. یعنی باید جهاد با زبان و بیان داشته باشیم. استاد معتقدند کار انبیاء و ائمه علیهم السّلام سخن گفتن و تذّکر به فطرت بوده است. لذا باید نهضت احیای امر اهل البیت صلوات اللّه علیهم که همان یاد دادن و فراگیری علوم آن ها می باشد با علم و حلم در جای جای جامعه فراگیر شود. از این رو ایشان در دوران حیات علمی خود یا عالم بودند یا متعلّم و معتقدند شیعه ی واقعی طبق روایات وارده، غیر از این دو حالت را نباید واجد باشد. یا عالم باشد یا متعلّمِ علوم محمّد و آل محمّد (ع)، بنا بر این هیچ چیز همانند بر گزاری کلاس درس دین و توسعه ی آموزش و پرورش دینی، استاد را دلخوش نمی سازد.
کوتاه سخن این که استاد شیفته ی هدایت و تعلیم و تعلّم علوم محمّد و آل محمّد علیهم السّلام و شیفته و واله ی مولایش حضرت حجّت بن الحسن العسکری ارواحنا فداه می باشد و بر این شیفتگی و شیدایی او ، همگان معترف هستند، همچنین چشم گریان و آه سوزان او، آن گاه که از مولایش امام زمان عَجَّ اللّهُ فَرَجَهُ الشَّریف سخن به میان می آید، گواهان صادق این مدّعا می باشد .
در خاتمه لازم به ذکر است آرزویِ استاد با تمام خدمات علمی و فرهنگی این می باشد که در پست خدمت گزاری امام عصر علیه السّلام جان دهد و حضرت گوشه ی چشمی به ایشان و همراهانشان در ترویج مکتب اهل البیت علیهم السّلام داشته باشند. به امید آن روز…
به امید آن که شاید نظری کنی به حالم
بنهم رو به سویت، من و شوق و اشک و آهی
باشد که قبول افتد و در نظر آید …
این چنین بادا!
گروه از تبار علم و حلم دین مصفّا
[1] عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج1 ؛ ص307
ثبت دیدگاه