بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج98 ؛ ص27
– مل، كامل الزيارات الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ وَضَّاحٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شُعَيْبٍ التَّمِيمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَيْنَ شِيعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا يُحْصِيهِمْ إِلَّا اللَّهُ فَيَقُومُونَ نَاحِيَةً مِنَ النَّاسِ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ زُوَّارُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَيَقُومُ أُنَاسٌ كَثِيرٌ فَيُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِيَدِ مَنْ أَحْبَبْتُمُ انْطَلِقُوا بِهِ إِلَى الْجَنَّةِ فَيَأْخُذُ الرَّجُلُ مَنْ أَحَبَّ حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ مِنَ النَّاسِ يَقُولُ لِرَجُلٍ يَا فُلَانُ أَ مَا تَعْرِفُنِي أَنَا الَّذِي قُمْتُ لَكَ يَوْمَ كَذَا وَ كَذَا فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ لَا يُدْفَعُ وَ لَا يُمْنَعُ.
حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش از عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از عبد اللَّه بن وضّاح، از عبد اللَّه بن شعيب تيعى، از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
روز قيامت منادى ندا مىكند: شيعيان آل محمّد در كجا هستند؟! پس از ميان مردم گردنهائى كشيده شده و افرادى به پا مىخيزند كه عدد آنها را غير از حق تعالى كس ديگر نمىداند. ايشان در قسمتى از مردم به پا خاستهاند، سپس منادى ندا مىكند: زوّار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام در كجا هستند؟! خلق بسيارى به پا مىخيزند.
پس به ايشان گفته مىشود: دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصى كه جزء زائرين است هر كسى را كه بخواهد گرفته و به بهشت مىبرد حتّى بعضى از مردم به برخى ديگر مىگويند: اى فلانى من را مىشناسى؟ من كسى هستم كه در فلان روز در فلان مجلس براى تو ايستاده و احترام از تو نمودم پس من را نيز درياب، زائر او را نيز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اينكه دافع و مانعى در بين باشد.
ثبت دیدگاه