خداوند عز و جل من و على را از يك‏ نور و پرتو آفريده است

روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط – القديمة) ؛ ج‏1 ؛ ص83

 قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: … أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَنِي وَ عَلِيّاً نُوراً وَاحِداً وَ إِنَّا كُنَّا فِي صُلْبِ آدَمَ نُسَبِّحُ اللَّهَ تَعَالَى ثُمَّ نَقَلَنَا إِلَى أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ النِّسَاءِ يَسْمَعُ تَسْبِيحَنَا فِي الظُّهُورِ وَ الْبُطُونِ فِي كُلِّ عَهْدٍ وَ عَصْرٍ إِلَى عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ أَنَّ نُورَنَا كَانَ يَظْهَرُ فِي وُجُوهِ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا حَتَّى تَبَيَّنَ أَسْمَاؤُنَا مَخْطُوطَةً بِالنُّورِ عَلَى جِبَاهِهِمْ ثُمَّ افْتَرَقَ نُورُنَا فَصَارَ نِصْفُهُ فِي عَبْدِ اللَّهِ وَ نِصْفُهُ فِي أَبِي طَالِبٍ عَمِّي وَ كَانَ يَسْمَعُ تَسْبِيحَنَا مِنْ ظُهُورِهِمَا وَ كَانَ أَبِي وَ عَمِّي إِذَا جَلَسَا فِي مَلَإٍ مِنْ قُرَيْشٍ وَ قَدْ تَبَيَّنَ نُورِي مِنْ صُلْبِ أَبِي وَ نُورُ عَلِيٍّ مِنْ صُلْبِ أَبِيهِ إِلَى أَنْ خَرَجْنَا مِنْ أَصْلَابِ أَبَوَيْنَا وَ بُطُونِ أُمَّهَاتِنَا وَ لَقَدْ هَبَطَ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ فِي وَقْتِ وِلَادَةِ عَلِيٍّ فَقَالَ لِي يَا حَبِيبَ اللَّهِ اللَّهُ يَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلَامَ وَ يَهْنِئُكَ بِوِلَادَةِ أَخِيكَ عَلِيٍّ وَ يَقُولُ هَذَا أَوَانُ ظُهُورِ نُبُوَّتِكَ وَ إِعْلَانِ وَحْيِكَ وَ كَشْفِ رِسَالَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِأَخِيكَ وَ وَزِيرِكَ وَ صِنْوِكَ وَ خَلِيفَتِكَ وَ مَنْ شَدَدْتُ بِهِ أَزْرَكَ وَ أَعْلَيْتُ بِهِ ذِكْرَكَ… 

رسول خدا (ص)فرمودند: خداوند عز و جل من و على را از يك‏ نور و پرتو آفريده است و ما هر دو در پشت آدم بوديم و خداى را تسبيح مى‏گفتيم و سپس به پشت ديگر مردان و ارحام زنان منتقل شديم و در هر دوره و روزگار آواى تسبيح ما در پشتهاى مردان و رحمهاى زنان شنيده مى‏شد تا روزگار عبد المطلب، و پرتو ما در چهره پدران ما (نياكان ما) و چهره مادران ما ديده مى‏شد تا آن جا كه نامهاى ما با نور بر پيشانيهاى ايشان نقش مى‏بست. آنگاه نور ما دو نيمه شد، نيمى در عبد الله و نيمى در عمويم ابو طالب قرار گرفت و آواى ستايش و تسبيح ما از پشت آن دو شنيده مى‏شد و پدر و عمويم چون در انجمنهاى قريش مى‏نشستند، نور من در چهره پدرم و نور على در چهره پدرش تابان بود تا آن كه هر يك از پشت پدر و شكم مادر خويش بيرون آمديم، و به هنگام تولد على حبيب من جبرئيل فرود آمد و به من گفت: اى حبيب خدا! پروردگارت سلام مى‏رساند و به‏ تو مژده و شاد باش تولد برادرت على را مى‏دهد و مى‏فرمايد: هنگام ظهور پيامبرى تو و آشكار شدن وحى بر تو نزديك شده است كه اينك تو را با برادر و وزير و خليفه و همانند خودت تأييد كردم و به وسيله او نام تو را بلند آوازه و بازويت را استوار ساختم.