خبر شهادت امام حسین ع قبل از ولادت ایشان

الكافي (ط – الإسلامية)، ج‏1، ص: 464

– مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ ع بِالْحُسَيْنِ جَاءَ جَبْرَئِيلُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ إِنَّ فَاطِمَةَ ع سَتَلِدُ غُلَاماً تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَلَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ بِالْحُسَيْنِ ع كَرِهَتْ حَمْلَهُ وَ حِينَ وَضَعَتْهُ كَرِهَتْ وَضْعَهُ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمْ تُرَ فِي الدُّنْيَا أُمٌّ تَلِدُ غُلَاماً تَكْرَهُهُ وَ لَكِنَّهَا كَرِهَتْهُ لِمَا عَلِمَتْ أَنَّهُ سَيُقْتَلُ قَالَ وَ فِيهِ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ- وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ‏ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ‏ ثَلاثُونَ شَهْراً.

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از وشّاء، و حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از احمد بن عائذ، از ابو خديجه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده‏اند كه فرمود: «چون فاطمه عليها السلام به امام حسين حامله شد، جبرئيل به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه: فاطمه به زودى پسرى به دنیا  خواهد آورد كه امّت تو بعد از تو او را می كشند. و چون فاطمه به امام حسين حامله شد، حمل آن حضرت را ناخوش داشت و در هنگامى كه او را به دنیا آورد ،از به دنیا آوردن او ناراحت بود ». بعد از آن حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «در دنيا مادرى ديده نشده كه پسرى به دنیا آورد ،و از به دنیا آوردن او کراهت داشته باشد، وليكن فاطمه سلام الله علیها از به دنیا آوردن آن حضرت را کراهت داشت؛ زيرا كه مى‏دانست كه آن حضرت به زودى كشته خواهد شد». و فرمود كه: «اين آيه در شأن حضرت امام حسين عليه السلام يا در اين باب نازل شد كه: «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً» يعنى: «و وصيّت كرديم آدمى را به پدر و مادرش خوبى يا نيكى كردن. برداشت او را مادرش از روى كراهت، و زاييد او را از روى كراهت، و مدّت حمل او و زمان شير باز گرفتنش سى ماه است».