اين گونه مجالس را دوست دارم، اى فضيل! امر دين ما را زنده كنيد،

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏۴۴ ؛ ص۲۸۲

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ لِفُضَيْلٍ تَجْلِسُونَ‏ وَ تُحَدِّثُونَ‏ قَالَ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا فَأَحْيُوا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ مَنْ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ الذُّبَابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ أَكْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ.

امام جعفر صادق عليه السّلام به فضيل فرمود: شما مي نشينيد و حدیث مي گویید؟ گفت: آرى فدايت شوم. فرمود: اين گونه مجالس را دوست دارم، اى فضيل! امر دين ما را زنده كنيد، اى فضيل! هر كسى نام ما را ببرد يا نام ما نزد او برده شود و به قدر بال مگس اشك از چشمش خارج شود خدا گناهان او را مى‏آمرزد، و لو اين كه به قدر كف دريا باشد.