امام حسین علیه السلام در آیات قران
19 مرداد 1400 - 0:41
بازدید 166
پ
پ

تأويل‏ كهيعص از زبان امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف (سوره ی مریم ع آیه ی ا )

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص223

1– ج، الإحتجاج سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: سَأَلْتُ الْقَائِمَ ع عَنْ تَأْوِيلِ‏ كهيعص‏ قَالَ ع هَذِهِ الْحُرُوفُ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ اطَّلَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ثُمَّ قَصَّهَا عَلَى مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ وَ ذَلِكَ أَنَّ زَكَرِيَّا سَأَلَ اللَّهَ رَبَّهُ أَنْ يُعَلِّمَهُ أَسْمَاءَ الْخَمْسَةِ فَأَهْبَطَ عَلَيْهِ جَبْرَئِيلَ ع فَعَلَّمَهُ إِيَّاهَا فَكَانَ زَكَرِيَّا إِذَا ذَكَرَ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ ع سُرِّيَ عَنْهُ هَمُّهُ وَ انْجَلَى كَرْبُهُ وَ إِذَا ذَكَرَ اسْمَ الْحُسَيْنِ خَنَقَتْهُ الْعَبْرَةُ وَ وَقَعَتْ عَلَيْهِ الْبُهْرَةُ فَقَالَ ع ذَاتَ يَوْمٍ إِلَهِي مَا بَالِي إِذَا ذَكَرْتُ أَرْبَعَةً مِنْهُمْ تَسَلَّيْتُ بِأَسْمَائِهِمْ مِنْ هُمُومِي وَ إِذَا ذَكَرْتُ الْحُسَيْنَ تَدْمَعُ عَيْنِي وَ تَثُورُ زَفْرَتِي فَأَنْبَأَهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَنْ قِصَّتِهِ فَقَالَ- كهيعص‏ فَالْكَافُ اسْمُ كَرْبَلَاءَ وَ الْهَاءُ هَلَاكُ الْعِتْرَةِ الطَّاهِرَةِ وَ الْيَاءُ يَزِيدُ وَ هُوَ ظَالِمُ الْحُسَيْنِ وَ الْعَيْنُ عَطَشُهُ وَ الصَّادُ صَبْرُهُ فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ زَكَرِيَّا لَمْ يُفَارِقْ مَسْجِدَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَ مَنَعَ فِيهِنَّ النَّاسَ مِنَ الدُّخُولِ عَلَيْهِ وَ أَقْبَلَ عَلَى الْبُكَاءِ وَ النَّحِيبِ وَ كَانَ يُرْثِيهِ إِلَهِي أَ تُفَجِّعُ خَيْرَ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِوَلَدِهِ إِلَهِي أَ تُنْزِلُ بَلْوَى هَذِهِ الرَّزِيَّةِ بِفِنَائِهِ إِلَهِي أَ تُلْبِسُ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ ثِيَابَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ إِلَهِي أَ تُحِلُّ كُرْبَةَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ بِسَاحَتِهِمَا ثُمَّ كَانَ يَقُولُ إِلَهِي ارْزُقْنِي وَلَداً تَقَرُّ بِهِ عَيْنِي عَلَى الْكِبَرِ فَإِذَا رَزَقْتَنِيهِ فَافْتِنِّي بِحُبِّهِ ثُمَّ أَفْجِعْنِي بِهِ كَمَا تُفْجِعُ مُحَمَّداً حَبِيبَكَ بِوَلَدِهِ فَرَزَقَهُ اللَّهُ يَحْيَى وَ فَجَّعَهُ بِهِ وَ كَانَ حَمْلُ يَحْيَى سِتَّةَ أَشْهُرٍ وَ حَمْلُ الْحُسَيْنِ ع كَذَلِكَ الْخَبَرَ.

– در كتاب احتجاج از سعد بن عبد اللَّه روايت مي كند كه گفت: به حضرت قائم آل محمّد صلّى اللَّه عليهم اجمعين گفتم: تأويل كهيعص‏ چيست؟ فرمود:

اين حروف از اخبار غيبى مي باشند كه خداى عليم بنده خود حضرت زكريّا را از آنها آگاه نمود و سپس داستان آن را براى حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله شرح داد. جريان اين قضيه بدين شرح است كه حضرت زكريا عليه السّلام از خدا خواست كه نام‏هاى مبارك پنج تن آل عبا را به او ياد دهد. جبرئيل به زمين هبوط كرد و آنها را به حضرت زكريا عليه السّلام تعليم داد. هر وقت حضرت زكريا نامهاى مبارك: محمّد ، على ، فاطمه ، و حسن عليهم السّلام را مى‏برد غم و اندوه وى برطرف مي شد، ولى هر گاه نام مبارك حسين علیه السلام  را مى‏برد گريه راه گلوى او را مي گرفت و نفس وى به شماره مى‏افتاد! تا اين كه يك روز حضرت زكريا گفت: بار خدايا! براى چيست كه هر وقت من نام آن چهار نفر را مي برم غم و اندوه من برطرف مى‏شود، ولى موقعى كه نام حسين را مي برم چشمانم اشكبار و نفسم به شماره مى‏افتد!؟ خداى عليم داستان شهادت امام حسين را براى زكريا شرح داد و فرمود:

كهيعص‏ ك اشاره به كربلاى امام حسين عليه السّلام است. ه اشاره به هلاكت عترت پاك مي باشد. ى اشاره بنام يزيد است كه در حق حسين عليه السّلام ظلم كرد، ع اشاره به عطش حسين و ص اشاره به صبر آن بزرگوار است.

هنگامى كه حضرت زكريا اين جريان را شنيد مدت سه روز از مسجد خويشتن خارج نشد و در آن مدت اجازه ورود به احدى نداد. آنگاه مشغول گريه و زارى شد، وى از براى امام حسين عليه السّلام مرثيه مي خواند و مي گفت:

پروردگارا! آيا بهترين خلق خود (يعنى حضرت محمّد را) دچار مصيبت فرزندش مي كنى؟ بار خدايا! آيا يك چنين بلائى را بر در خانه آن حضرت پياده خواهى كرد؟ پروردگارا! آيا لباس يك چنين مصيبتى را به على و زهراء مى‏پوشانى! بار خدايا! آيا چنين مصيبتى را نصيب آنان خواهى كرد؟

سپس حضرت زكريا دعاء كرد و گفت: پروردگارا! يك پسرى به من عطا كن كه در اين زمان پيرى چشم من به وى روشن شود، موقعى كه اين پسر را به من عطا كردى مرا شيفته محبت وى بگردان، سپس مرا دچار مصيبت او بكن هم چنان كه حضرت محمّد حبيب خود را دچار مصيبت فرزند خواهى كرد! آنگاه خداوند حضرت يحيى عليه السّلام را به زكريا عطا كرد و او را دچار مصيبت وى نمود. مدت حمل حضرت يحيى عليه السّلام شش ماه بود و مدت حمل امام حسين عليه السّلام نيز شش ماه بود، الى آخره .

امام حسن و امام حسین علیهما السلام دو نصیب از رحمت الهی هستند برای پرهیزگاران (سوره ی حدید آیه ی 29 )

الكافي (ط – دارالحديث) ؛ ج‏2 ؛ ص409

. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ و جَلَّ: «يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ‏ مِنْ‏ رَحْمَتِهِ‏» قَالَ: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ عليهما السلام»، «وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ‏»قَالَ: «إِمَامٌ تَأْتَمُّونَ بِهِ».

از امام صادق ع نقل مي كند در مورد آيه‏ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ‏ مِنْ‏ رَحْمَتِهِ‏ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد تقوای الهی پیشه کنید و به پيامبرش ايمان آوريدخداوند به شما دو نصيب از رحمت خود مي بخشد فرمود آن دو نصيب حسن و حسين هستند وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ‏ برايتان امامى قرار مى‏دهد (امير المؤمنين علي بن ابى طالب) كه در مسير زندگى به همراه او برويد و به او اقتدا مى‏كنيد» (29حدید )

صلح و سازشى كه امام حسن عليه السّلام با معاويه كرد براى اين امت از هر چه كه آفتاب بر آن مى‏تابد بهتر است (سوره ی نساء آیه ی 77 )

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص217

شي، تفسير العياشي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: وَ اللَّهِ الَّذِي صَنَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ع كَانَ خَيْراً لِهَذِهِ الْأُمَّةِ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ وَ اللَّهِ لَفِيهِ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ- أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ إِنَّمَا هِيَ طَاعَةُ الْإِمَامِ فَطَلَبُوا الْقِتَالَ- فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ‏ مَعَ الْحُسَيْنِ- قالُوا رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ‏ وَ قَوْلُهُ- رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ‏ أَرَادُوا تَأْخِيرَ ذَلِكَ إِلَى الْقَائِمِ ع‏.

در تفسير عیاشی محمد بن مسلم از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت مي كند كه فرمود: به خدا قسم آن صلح و سازشى كه امام حسن عليه السّلام با معاويه كرد براى اين امت از هر چه كه آفتاب بر آن مى‏تابد بهتر است. به خدا قسم اين آيه در باره امام حسن نازل شده كه مي فرمايد: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ. اين آيه در باره اطاعت نمودن امام مي باشد وقتى طلب قتال كردند و بر آنان واجب شد كه در ركاب امام حسين عليه السّلام قتال نمايند گفتند: پروردگارا! چرا قتال را بر ما واجب نمودى، كاش ما را تا يك زمان نزديكى به تأخير مى‏انداختى. و نيز منظور از اين آيه كه مي فرمايد: رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ‏ تأخير تا زمان حضرت قائم عليه السّلام مي باشد.سوره ی ابراهیم آیه ی 44

امام زمان عجل الله تعالی فرجه خونخواه امام حسین علیه السلام است (سوره ی اسراء آیه ی 33)

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص218

1_شي، تفسير العياشي عَنْ سَلَّامِ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فِي قَوْلِهِ‏ وَ مَنْ‏ قُتِلَ‏ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً قَالَ هُوَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع قُتِلَ مَظْلُوماً وَ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُهُ وَ الْقَائِمُ مِنَّا إِذَا قَامَ طَلَبَ بِثَأْرِ الْحُسَيْنِ ع فَيَقْتُلُ حَتَّى يُقَالَ قَدْ أَسْرَفَ فِي الْقَتْلِ وَ قَالَ الْمَقْتُولُ الْحُسَيْنُ وَ وَلِيُّهُ الْقَائِمُ وَ الْإِسْرَافُ فِي الْقَتْلِ أَنْ يَقْتُلَ غَيْرَ قَاتِلِهِ– إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً فَإِنَّهُ لَا يَذْهَبُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُنْتَصَرَ بِرَجُلٍ مِنْ آلِ رَسُولِ اللَّهِ عَلَيْهِمُ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.

 در تفسير عیاشی سلام بن مستنیر از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت مي كند كه در تفسير آيه‏ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً الى آخره مي فرمايد: منظور از اين آيه امام حسين عليه السّلام مي باشد، زيرا آن بزرگوار مظلومانه شهيد شد و ما امامان خونخواه آن حضرت هستيم. هنگامى كه قائم ما خاندان قيام كند خون امام حسين را طلب خواهد كرد. او به قدرى از قتله امام حسين را مي كشد كه خواهند گفت: در قتل اسراف مي كند. امام باقر عليه السّلام فرمود: منظور از مقتول، امام حسين و منظور از خون خواه حضرت قائم و منظور از اسراف در قتل كشتن غير قاتل مي باشد و منظور از يارى شدن اين است كه از دنيا نخواهد رفت تا اين كه مردى از آل رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم زمين را پر از عدل و داد كند همان طور كه پر از ظلم و ستم شده باشد و او را يارى نمايد.

اگر عموم اهل عالم به جرم شهيد كردن امام حسین ع كشته شوند اسراف نخواهد بود

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص219

2– كا، الكافي عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِي حَمَّادٍ عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي الْحُسَيْنِ ع لَوْ قُتِلَ أَهْلُ الْأَرْضِ بِهِ مَا كَانَ سَرَفاً.

– در كتاب كافى روايت مي كند كه شخصى از امام جعفر صادق عليه السّلام راجع به تفسير آيه- 33- سوره اسراء جويا شد كه مي فرمايد “وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً” الى آخره. امام صادق فرمود: درباره ی امام حسين نازل شده كه اگر عموم اهل عالم به جرم شهيد كردن آن بزرگوار كشته شوند اسراف نخواهد بود.

به کدامین گناه کشته شدی (سوره ی تکویر آیات 8 و 9  )

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص220

مل، كامل الزيارات أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ يَزِيدَ وَ ابْنِ هَاشِمٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع.

در كتاب كامل الزيارات از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت مي كند كه:‏ فرمود: آيه‏ وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‏ در باره امام حسين عليه السّلام نازل شده.

امام حسین ع در سوره ی فجر یکی از ائمه ی ده گانه است (سوره ی فجر  آیات 1 تا 4 )

تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة ؛ ؛ ص766

1_ مَا رُوِيَ بِالْإِسْنَادِ مَرْفُوعاً عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ الْفَجْرِ وَ الْفَجْرُ هُوَ الْقَائِمُ ع وَ اللَّيَالِي الْعَشْرُ الْأَئِمَّةُ ع مِنَ الْحَسَنِ إِلَى الْحَسَنِ وَ الشَّفْعُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ فَاطِمَةُ ع وَ الْوَتْرُ هُوَ اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ‏ وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ هِيَ دَوْلَةُ حَبْتَرٍ فَهِيَ تَسْرِي إِلَى قِيَامِ الْقَائِمِ ع‏ .

جابر از حضرت صادق عليه السّلام در باره آيه: وَ الْفَجْرِ نقل كرد كه فرمود منظور قائم است. شبهاى ده‏گانه ائمه عليهم السّلام هستند از امام حسن تا امام حسن عسكرى‏ وَ الشَّفْعِ‏ امير المؤمنين است با فاطمه عليها السّلام‏ وَ الْوَتْرِ خداى يكتا است كه شريكى ندارد وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ حكومت حبتر (كنايه از ابا بكر) كه تا دامنه قيام قائم ادامه دارد.

نفس مطمئنّه در سوره ی فجر امام حسین علیه السلام است (سوره ی فجر آیات 27 تا 30 )

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ 219

2– فس، تفسير القمي جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنِ ابْنِ الْبَطَائِنِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي قَوْلِهِ- يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ‏ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً- فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي يَعْنِي الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع.

در تفسير على بن ابراهيم از حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: منظور از اين آيه كه در سوره و الفجر ميفرمايد يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ‏ الْمُطْمَئِنَّةُ الى آخره امام حسين عليه السّلام است.

سوره فجر را در نمازهاى واجب و نمازهاى نافله خود بخوانيد، زيرا اين سوره حضرت حسين بن على عليهم االسّلام است (سوره ی فجر آیات 27 تا 30 )

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص218

3– كنز، كنز جامع الفوائد و تأويل الآيات الظاهرة رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ بِإِسْنَادِهِ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ دَارِمِ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اقْرَؤُا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ ارْغَبُوا فِيهَا رَحِمَكُمُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ لَهُ أَبُو أُسَامَةَ وَ كَانَ حَاضِرَ الْمَجْلِسِ وَ كَيْفَ صَارَتْ هَذِهِ السُّورَةُ لِلْحُسَيْنِ ع خَاصَّةً فَقَالَ أَ لَا تَسْمَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى‏ يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ الْآيَةَ إِنَّمَا يَعْنِي الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع فَهُوَ ذُو النَّفْسِ الْمُطْمَئِنَّةِ الرَّاضِيَةِ الْمَرْضِيَّةِ وَ أَصْحَابُهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص هُمُ الرَّاضُونَ عَنِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ رَاضٍ عَنْهُمْ وَ هَذِهِ السُّورَةُ فِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ شِيعَتِهِ وَ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً مَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَةَ وَ الْفَجْرِ كَانَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فِي دَرَجَتِهِ فِي الْجَنَّةِ– إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

– در كتاب كنز الفوائد از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: سوره فجر را در نمازهاى واجب و نمازهاى نافله خود بخوانيد، زيرا اين سوره حضرت حسين بن على عليهم السّلام است. به آن راغب باشيد، خدا شما را رحمت كند! ابو اسامه كه حضور داشت به حضرت صادق گفت: چگونه اين سوره مخصوص امام حسين عليه السّلام است!؟ فرمود: آيا نشنيده ‏اى كه در اين سوره مي فرمايد يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ الى آخره. منظور از نفس مطمئنه كه راضى و مرضى است امام حسين عليه السّلام مي باشد. اصحاب امام حسين كه از آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله بودند فرداى قيامت از خدا راضى و خدا هم از آنان راضى خواهد بود.

اين سوره مباركه خصوصاً در شأن حضرت حسين و شيعيان آن بزرگوار و شيعه آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله نازل شده است. كسى كه در تلاوت سوره مباركه و الفجر مداومت نمايد درجه او در بهشت نظير درجه امام حسين خواهد بود، خدا با عزت و حكمفرما خواهد بود.

امام حسین علیه السلام در سوره ی تین

تفسير فرات الكوفي ؛ ؛ ص578

1– فُرَاتٌ قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ [قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ الْوَلِيدِ] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ‏ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ‏ قَالَ‏ التِّينِ‏ الْحَسَنُ وَ الزَّيْتُونِ‏ الْحُسَيْنُ فَقُلْتُ قَوْلُهُ‏ وَ طُورِ سِينِينَ‏ قَالَ إِنَّمَا هُوَ طُورُ سَيْنَاءَ قُلْتُ فَمَا يَعْنِي بِقَوْلِهِ طُورِ سَيْنَاءَ قَالَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ قُلْتُ‏ وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ‏ قَالَ ذَاكَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ هُوَ [و من‏] سُبُلُنَا [سَبِيلُنَا] آمَنَ اللَّهُ بِهِ الْخَلْقَ فِي سَبِيلِهِمْ وَ مِنَ النَّارِ إِذَا أَطَاعُوهُ قُلْتُ قَوْلُهُ‏ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‏ قَالَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ شِيعَتُهُ‏ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ‏ قَالَ قُلْتُ قَوْلُهُ‏ فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ‏ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ مَا هَكَذَا قَالَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ لَا كَذَا أُنْزِلَتْ قَالَ إِنَّمَا قَالَ فَمَا [فَمَنْ‏] يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدَّيْنِ وَ الدِّينُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِين‏.

محمد بن فضیل گفت: از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام از قول خداوند وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ‏  سوال کردم ؟ فرمود: معنى: ‏ : وَ التِّينِ امام حسن (ع) و وَ الزَّيْتُونِ‏  امام حسين (ع) است. وگفتم: وَ طُورِ سِينِينَ‏ یعنی چه ؟ فرمود :قطعا آن طور سیناء است .گفتم : طور سیناء یعنی چه ؟ فرمود : آن امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب است . گفت : گفتم : وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ یعنی چه ؟ فرمود : آن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است و آن راه ما اهل بیت (ع) است که خداوند آن را برای رسیدن خلق به سوی  ایشان ایمن قرار داده است و اگر از ایشان اطاعت کنند از عذاب آتش جهنم نجات می یابند . گفتم :قول خداوند که می فرماید : إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‏ یعنی چه ؟ فرمود : آن حضرت على بن ابى طالب و شیعیانشان مي باشد. فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ که برای آنها پاداش دائمی است .گفت :گفتم : فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ یعنی چه ؟فرمود :پناه می برم به خدا ، نه ،به خدا قسم این چنین نیست. فرمود خداوند تبارک و تعالی این چنین نازل نکرد . به طور قطع و یقین فرمود :هر کس بعد از این دَین که “ولایت امیر المومنین علیه السّلام” است، را تکذیب کند أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِين آیا خداوند برای او حاکم ترین حکم کنندگان نیست ؟

تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة ؛ ؛ ص788

2_مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زَيْدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ فُضَيْلٍ قَالَ‏ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع أَخْبِرْنِي عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ‏ إِلَى آخِرِ السُّورَةِ فَقَالَ التِّينُ وَ الزَّيْتُونَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ قُلْتُ‏ وَ طُورِ سِينِينَ‏ قَالَ لَيْسَ هُوَ طُورَ سِينِينَ وَ لَكِنَّهُ وَ طُورُ سَيْنَاءَ قَالَ فَقُلْتُ وَ طُورِ سَيْنَاءَ فَقَالَ نَعَمْ هُوَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ قُلْتُ‏ وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ‏ قَالَ هُوَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَمِنَ النَّاسُ بِهِ مِنَ النَّارِ إِذَا أَطَاعُوهُ قُلْتُ‏ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‏ قَالَ ذَاكَ أَبُو فُضَيْلٍ حِينَ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَهُ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدِ بِالنُّبُوَّةِ وَ لِأَوْصِيَائِهِ بِالْوَلَايَةِ فَأَقَرَّ وَ قَالَ نَعَمْ أَ لَا تَرَى أَنَّهُ قَالَ‏ ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ‏ يَعْنِي الدَّرْكَ الْأَسْفَلَ حِينَ نَكَصَ وَ فَعَلَ بِآلِ مُحَمَّدٍ مَا فَعَلَ قَالَ قُلْتُ‏ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‏ قَالَ وَ اللَّهِ هُوَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ شِيعَتُهُ‏ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ‏ قَالَ قُلْتُ‏ فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ‏ قَالَ مَهْلًا مَهْلًا لَا تَقُلْ هَكَذَا هَذَا هُوَ الْكُفْرُ بِاللَّهِ لَا وَ اللَّهِ مَا كَذَبَ رَسُولُ اللَّهِ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَيْنٍ قَالَ قُلْتُ فَكَيْفَ هِيَ قَالَ فَمَنْ يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ وَ الدِّينُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ‏.

محمد بن فضیل گفت : عرض کردم به امام رضا علیه السّلام خبر بده به من از قول خداوند عز ّوجل َ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ‏وَ طُورِ سِينِينَ‏ تا آخر سوره .

فرمود تين و زيتون امام حسن (ع) و امام حسين (ع) است . گفتم: ‏ وَ طُورِ سِينِينَ‏ فرمود آن طور سینین نیست و لیکن  آن طور سیناء است .گفتم : طور سیناء یعنی چه ؟ فرمود :بله ، آن امیرالمومنین علی بن ابی طالب است

گفتم : وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ‏  مي فرمايد: آن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است  كه وقتى مردم از او اطاعت كنند از آتش جهنّم در امانند گفتم لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‏ فرمود او ابو فصيل (ابا بكر) است چون خدا پيمان از او گرفت به ربوبیّت خود و نبوت حضرت محمّد و ولايت اوصياء او ، و او یعنی ابوبکر اقرار كرد ، مگر توجه نمى‏كنى كه در آيه بعد مى‏فرمايد: ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ‏. سپس او را انداختيم به پست‏ ترين جاها موقعى كه پيمان را شكست و نسبت به محمّد و آل او آن اعمال را انجام داد.

عرض كردم معنى‏ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‏ فرمود به خدا قسم منظور امير المؤمنين عليه السّلام و شيعه او است: فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ‏ که برای آنها پاداش دائمی است .عرض كردم‏ فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ‏ فرمود: نه نه اين طور نگو اين كفر است به خدا ،نه به خدا ،هرگز پيامبر تكذيب خدا را نكرده يك چشم به هم زدن، عرض كردم پس چگونه است فرمود: فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ‏ كه منظور از دَين امير المؤمنين است: أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ‏. آیا خداوند برای او حاکم ترین حکم کنندگان نیست ؟.

امام حسین ع در آیه ی مباهله( 61 آل عمران ) منظور از ابنائنا امام حسن و امام حسین ع است

بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏21 ؛ ص340

– فس، تفسير القمي أَبِي عَنِ النَّضْرِ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ أَنَّ نَصَارَى نَجْرَانَ لَمَّا وَفَدُوا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ كَانَ سَيِّدُهُمْ الْأَهْتَمَ‏ وَ الْعَاقِبَ وَ السَّيِّدَ وَ حَضَرَتْ صَلَوَاتُهُمْ فَأَقْبَلُوا يَضْرِبُونَ بِالنَّاقُوسِ وَ صَلُّوا فَقَالَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ هَذَا فِي مَسْجِدِكَ فَقَالَ دَعُوهُمْ فَلَمَّا فَرَغُوا دَنَوْا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالُوا إِلَى مَا تَدْعُو فَقَالَ إِلَى شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَنَّ عِيسَى عَبْدٌ مَخْلُوقٌ يَأْكُلُ وَ يَشْرَبُ وَ يُحْدِثُ قَالُوا فَمَنْ أَبُوهُ فَنَزَلَ الْوَحْيُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ قُلْ لَهُمْ مَا يَقُولُونَ‏ فِي آدَمَ أَ كَانَ عَبْداً مَخْلُوقاً يَأْكُلُ وَ يَشْرَبُ وَ يُحْدِثُ وَ يَنْكِحُ فَسَأَلَهُمُ النَّبِيُّ ص فَقَالُوا نَعَمْ فَقَالَ فَمَنْ أَبُوهُ فَبَقُوا سَاكِتِينَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ‏ إِنَّ مَثَلَ عِيسى‏ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ‏ الْآيَةَ إِلَى قَوْلِهِ‏ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَبَاهِلُونِي إِنْ كُنْتُ صَادِقاً أُنْزِلَتِ اللَّعْنَةُ عَلَيْكُمْ وَ إِنْ كُنْتُ كَاذِباً أُنْزِلَتْ عَلَيَ‏ فَقَالُوا أَنْصَفْتَ فَتَوَاعَدُوا لِلْمُبَاهَلَةِ فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى مَنَازِلِهِمْ قَالَ رُؤَسَاؤُهُمْ السَّيِّدُ وَ الْعَاقِبُ وَ الْأَهْتَمُ إِنْ بَاهَلَنَا بِقَوْمِهِ بَاهَلْنَاهُ فَإِنَّهُ لَيْسَ بِنَبِيٍّ وَ إِنْ بَاهَلَنَا بِأَهْلِ بَيْتِهِ خَاصَّةً فَلَا نُبَاهِلُهُ فَإِنَّهُ لَا يُقْدِمُ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ إِلَّا وَ هُوَ صَادِقٌ فَلَمَّا أَصْبَحُوا جَاءُوا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَعَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع فَقَالَ النَّصَارَى مَنْ هَؤُلَاءِ فَقِيلَ لَهُمْ هَذَا ابْنُ عَمِّهِ وَ وَصِيُّهُ وَ خَتَنُهُ‏  عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ هَذِهِ ابْنَتُهُ‏ فَاطِمَةُ وَ هَذَانِ ابْنَاهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ فَفَرِقُوا وَ قَالُوا لِرَسُولِ اللَّهِ ص نُعْطِيكَ الرِّضَا فَأَعْفِنَا عَنِ الْمُبَاهَلَةِ فَصَالَحَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَى الْجِزْيَةِ وَ انْصَرَفُوا

در كافى بسند خود از ابن سنان روايت كرده گفت حضرت صادق عليه السّلام فرمود وقتى كه نصاراى نجران خدمت پيغمبر رسيدند بزرگان آنها «اهتم و عاقب و سيد بودند» براى نماز گذاردن مي خواستند ناقوس بزنند اصحاب پيغمبر خدمتش عرض كردند نصارى قصد دارند در مسجد شما براى انجام مراسم مذهبى خود ناقوس بنوازند فرمود آنها را بخوانيد همين كه خدمت پيغمبر شرفياب شدند سؤال كردند منظور از احضار و دعوت ما چه بود؟ فرمود براى آنكه شهادت بدهيد به وحدانيت خدا و رسالت من و به اين كه عيسى يكى از بندگان آفريده خداست مانند ساير افراد بشر مي خورد و مي آشاميد و محدث مي شد گفتند اگر او چون يكى از افراد و مخلوقات بوده پس پدرش كيست آيه إِنَّ مَثَلَ عِيسى‏ عِنْدَ اللَّهِ نازل شد پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به آنها فرمود نظر شما در باره آدم ابو البشر چيست؟  آيا او مخلوق و بنده خدا بود و مثل ساير مردم مي خورد و مي آشاميد و با زن هم بستر مي شد يا خير؟ عرض كردند بلى فرمود بگوئيد پدر او كه بوده؟ نصارى مبهوت شده و سخن نگفتند سپس پيغمبر فرمود بيائيد با هم مباهله كنيم اگر من در ادعاى خود صادق و راستگو باشم لعنت خدا بر شما باد و چنانچه دروغ مي گويم بر من باد گفتند انصاف دارى و حاضريم روز بعد را براى مباهله معيّن نموده و به منزل خود رفتند بزرگان نجران گفتند اگر فردا پيغمبر با اصحابش حضور يافت حتماً پيغمبر نيست و مباهله مي كنيم و چنانچه با اهلبيت خود حاضر شد مباهله نخواهيم كرد زيرا اهلبيت خودش را مقدم نمي دارد مگر آن كه راستگو باشد چون صبح شد براى مباهله آمدند ديدند پيغمبر است و با او امير المؤمنين عليه السّلام و حضرت فاطمه و حسن و حسين صلوات اللّه عليهم هستند نصارى از مسلمين سؤال كردند همراهان پيغمبر چه اشخاصى هستند؟ به آنها گفته شد اين على پسر عمّ و داماد و وصىّ اوست و آن زن دخترش و آن دو طفل فرزندان دخترش مي باشند همين كه دانستند آنها پيغمبر و خاندان گرامى او هستند به پيغمبر عرض كردند ما مباهله نمي كنيم ولى حاضر به پرداخت جزيّه مي باشيم به قدرى كه راضى شويد پيغمبر اكرم جزيّه براى آنها مقرر فرمود و آنها مراجعت كردند.

امام حسین ع در سوره ی الرحمن   آیه ی 22

الخصال ؛ ج‏1 ؛ 65

1- حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَصْبَهَانِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ الْقَطَّانُ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ مَرَجَ‏ الْبَحْرَيْنِ‏ يَلْتَقِيانِ‏ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ قَالَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ ع بَحْرَانِ مِنَ الْعِلْمِ عَمِيقَانِ لَا يَبْغِي أَحَدُهُمَا عَلَى صَاحِبِهِ‏ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ‏ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع.

– يحيى بن سعيد قطان گويد: شنيدم امام صادق (ع) در تفسير آيه شريفه: مَرَجَ‏ الْبَحْرَيْنِ‏ يَلْتَقِيانِ‏ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ مي فرمود: على و فاطمه دو درياى عمیق (یکی دریای علم علوی و یکی دریای عصمت فاطمی ) از علم هستند كه هيچ كدام بر ديگرى ستم نمی كند و لؤلؤ و مرجان يعنى امام حسن و امام حسین علیهما السلام  از اين دو دريای عمیق بيرون مى‏آيند.

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.